Spies legt absurde macht van Brussel bloot

Van Rompuy wil meer macht, zo liet hij gister weten in zijn Masterplan. Maar Liesbeth Spies toont vandaag maar weer eens aan dat Brussel eigenlijk al alle macht heeft.

Sidderen en beven deed Liesbeth, toen ze de amendementen van de VVD en haar eigen CDA zag om het energielabel voor de huizenmarkt niet langer verplicht te stellen. "Oh nee! Dat vindt Brussel vast niet goed!" dacht Spies, die prompt de twee partijen waarschuwde en adviseerde de amendementen terstond in te trekken. Brussel zou ons wel eens een boete kunnen geven. The Horror!!

Waar gaat het hier om? Het energielabel, dat rare kleurenkaartje dat aan iedere wasmachine en ijskast kleeft. Op zich een prima ding. Een zuiniger wasmachine kost immers minder energie, en dus minder geld. Best handig om te weten. En dat geldt natuurlijk ook voor een huis. Betere isolatie betekent minder stoken en dus, wederom, minder geld. Allemaal goed. De VVD en het CDA willen dit echter aanpakken.

Waarom, zult u misschien vragen. Welnu, het controleren van een nieuwe wasmachine is vrij eenvoudig. Men stuurt een controleur langs en alle navolgende 300.000 exemplaren krijgen het vastgestelde label mee. Bij een huis is dat uiteraard anders, die zijn - vrijwel allemaal - uniek. Dat betekent dat ieder huis afzonderlijk gecontroleerd moet worden om een label mee te kunnen krijgen. En dat kost tijd en geld. Bovendien maakt het label veel huizen onverkoopbaar in het huidigde economische klimaat, omdat men liever een kant-en-klaar A-label huis koopt dan een C-huis dat verbouwing vergt. En dat maakt het energielabel in de waardeloze huizenmarkt van dit moment tot een gevaar. VVD en CDA hebben dat goed gezien dus! (Bovendien is het verplicht stellen van een energielabel op unieke goederen uberhaupt een krankzinnig idee, je hebt toch ook nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid om dit uit te zoeken? Maar dat argument laat ik hier verder even liggen.) 

Jammer dan, dat Brussel dit klaarblijkelijk onmogelijk maakt. Het is u en mij waarschijnlijk niet opgevallen, maar ook hierover hebben Van Rompuy en de zijnen de macht om ons de les te lezen. Zo wordt de souvereiniteit van Nederland, in dit geval bestaande uit het nemen van maatregelen om haar eigen huizenmarkt weer op gang te krijgen, teniet gedaan door een of andere vage maatregel die in een of andere Brussels achterkamertje is bepaald. Een wonderlijk geval, niet in de laatste plaats omdat de problematiek van de Nederlandse huizenmarkt in werkelijk niets lijkt op die van andere souvereine Europese staten. Waar er soms, heel misschien nog een discussie mogelijk zou kunnen zijn - ik druk mij voorzichtig uit - over het nut van Brusselse centralisatie van macht, schrijft iedere vorm van logica hier toch echt voor dat Nederland haar souvereine macht moet kunnen gebruiken om haar eigen huizenmarkt te redden. Daar moet Brussel verre van blijven.

Dat dit niet gebeurt heeft niets te maken met de wens van Van Rompuy om tot meer macht te komen. Dit is macht die Brussel al lang en breed heeft. En daar komen we nu pas achter, nu het veel te laat is. Is dat nou de toekomst van een Europese federale democratie? Ik sidder en beef bij de gedachte.