De fixatie met pensioenen en pensioenplannen zorgt voor rare politieke sprongen. De SP, PVV en 50plus hebben in Nederland al bizarre pensioenplannen voorgesteld, waarin het terugkeren naar 65 jaar het meest onmogelijke lijkt te zijn. In Spanje willen ze pensioenen verhogen, na jaren economische malaise, door de belastingen te verhogen van bedrijven als Facebook en Google.
In twee jaar tijd wil Spanje 2,1 miljard euro binnenhalen. Hierdoor kunnen de Spaanse pensioenen nu en volgend jaar enigszins omhoog. Dit jaar wil Madrid de uitkeringen met 1,6 procent verhogen. Volgend jaar komt daar nog eens 1,5 procent bij. Om die cadeautjes te kunnen betalen heeft Madrid in totaal 3,7 miljard euro nodig.
Het geld komt gedeeltelijk binnen via de Googletax die de techreuzen gaan betalen. De grote Amerikaanse techbedrijven krijgen in 2018 en 2019 extra belastingen opgelegd voor hun online-verdiensten.
Buiten het feit dat je op deze manier belastingontwijking en vermijding alleen maar meer in de hand werkt is dit ook geen realistische oplossing dat voor de lange termijn gaat werken. Het is economisch populisme ten top en dat vinden Eurocommissarissen en economen ook. De Spaanse overheid heeft al aangegeven dat er gewoon te weinig mensen zijn die het systeem kunnen dragen en dat er meer kinderen geboren moeten worden.
Zo verzaakt de eigen bevolking een systeem in stand te houden waarvan het zegt dat ze daar wel recht op hebben. In veel landen is het pensioensysteem onhoudbaar, omdat de bevolking te individualistisch wordt, minder trouwt, meer scheiden en minder kinderen krijgen. Het lijkt geen connectie met elkaar te hebben, maar het is een heuse culturele verandering dat een symptoom is van de zogenaamde 'modernisering' van de maatschappij. Een onthechting waarin iedereen recht heeft op van alles, leeft op de kosten van anderen, maar voor de rest geen sociale of maatschappelijk besef kent met alle verantwoordelijkheden.
Voor je het weet worden er migranten opgenomen, om het pensioensysteem te redden of de arbeidsbevolking te vergroten. Dat is natuurlijk al in een andere vorm eerder gebeurd in Nederland. In plaats van dat we kijken naar de fundamentele problemen in de samenleving die het sociale stelsel aantasten, kijken we naar oplossingen in de marge. Belachelijk.