Schoonmakers zetten werkgevers pistool tegen het hoofd

Eigenlijk zijn het niet zozeer de schoonmakers zelf maar hun sympathisanten die werkgevers ervan proberen te overtuigen dat het in hun eigen belang is om aan de wensen van de schoonmakers tegemoet te komen.

De schoonmakers strijden voor betere arbeidsvoorwaarden, een lagere werkdruk en vooral meer waardering. Tegelijkertijd beklagen zij zich erover dat hun werkgevers nauwelijks in hen investeren en geen perspectief bieden op een betere baan. Als U hierin enige hypocrisie bespeurt kan ik U dat niet kwalijk nemen. Zij vinden (terecht) dat niet op schoonmaakwerk moet worden neergekeken maar willen wel dat hun werkgevers het financieel mogelijk maken om "beter" werk te gaan doen. Tja.

Hypocrieter zijn echter mensen die voor de schoonmakers beweren op te komen. Zo verscheen gisteravond in Nieuwsuur Will Tinnemans, een schrijver die zich het lot van de schoonmakers aantrekt. Hij beweerde dat het in het eigenbelang van de werkgevers is om de schoonmakers beter te betalen en beter te behandelen. Doet zij dat niet, waarschuwde Tinnemans, dan zullen de schoonmakers in opstand (blijven) komen.

Dat is geen argument. Dat is een dreigement. Daarmee maakt Tinnemans een einde aan het debat dat best over de arbeidssituatie van schoonmakers gevoerd zou mogen worden om de werkgevers geen keuze te laten. Tinnemans beroept zich op niet eens op de mogelijkheid dat schoonmakers staken. (Ook een dwangmiddel maar één waaraan werkgevers nog kunnen ontsnappen door mensen aan te nemen die wel willen werken.) Hij voorspelt een ware volksrevolte van de onderklasse als de werkgevers niet toegeven aan hun eisen.

Zie hier een maatschappij die slechts rechten en verworvenheden kent en zich aan de plichten die samenhangen aan zoiets fundamenteels als een arbeidsovereenkomst, een contract, tracht te onttrekken.

Een kleine les in vrijemarkteconomie: schoonmakers worden slecht betaalt omdat het aanbod groter is dan de vraag. Mensen met een lage of geen opleiding kunnen met weinig moeite geleerd worden schoon te maken. Dat is geen hoog loon waard.

Schoonmakers mogen desalniettemin belangrijk zijn voor een organisatie en hun werk verdient evenveel waardering als dat van andere werknemers maar zonder een werkgever ziet iedereen werkloos thuis. De werkgever bepaalt hoe waardevol hij het werk van zijn werknemers acht, oftewel: hoeveel zij verdienen. Is de werknemer het daar niet mee eens, dan kan hij proberen te onderhandelen, in staking gaan of elders werk zoeken.

Dreigen om de werkgever aan de hoogste boom te knopen als hij niet onmiddellijk meer respect toont is op z'n minst onredelijk en getuigt niet van veel inzicht. Immers, komen de schoonmakers in opstand en leggen zij voor langere tijd het werk neer, waar verwachten ze dan van te leven?

Foto: FNV Bondgenoten