Rouhani, de Obama van Iran!

Progressievelingen sluiten de gisteren verkozen Iranese president alvast in de armen. Onterecht.

De Obama'isering van de wereld houdt maar niet op. Nadat die kwaadaardige Bush uit het Witte Huis werd verdreven en de Arabische Lente in heel Noord-Afrika en het Midden-Oosten vrijheid en welvaart bracht, wordt nu ook Iran een bolwerk van progressivisme. Immers, zoals RTL Nieuws ook al rapporteerde, is Rouhani een "gematigd" man en zal hij Iran weer op het rechtstatelijke pad krijgen.

Een boodschap die uiteraard goed is ontvangen bij de naïevelingen van D66. Aldus europarlementariër Marietje Schaake:

En ook bij de Amerikaanse president met het rampzaligste Midden-Oosten-beleid allertijden, Barack Obama:

Tot zover mijn gefingeerde enthousiasme, want Rouhani is helemaal geen drijvende kracht achter de GroenLinksisering van Iran. Hoop op het respecteren van mensenrechten door de ayatollahs kan je op je buik schrijven. Dat de Iranese overheid gaat democratiseren ook. Dat die zaken zelfs maar genoemd worden geeft aan dat zowel Schaake als Obama geen flauw idee heeft wat voor toneelstukje er nu in Iran wordt opgevoerd.

Bedenk namelijk dat Rouhani al jaren een 'top dog' van de Iranese overheid is, en als diplomaat een topspeler was in het op gang brengen van de vervaardiging van atoomwapens. Hij is geen politieke nieuweling die langverwachte hoop en verlichting zal brengen.

Het enige wat ayatollah Ali Khamenei heeft gedaan is net doen alsof Iran gaat hervormen door dus de mooipratende Rouhani naar voren te schuiven als presidentskandidaat, terwijl hij zelf stevig alle touwtjes in handen houdt. Alle échte verandering heeft Khamenei afgehouden door alle kandidaten die niet streng-islamistisch waren af te wijzen. Rouhani gaat dus echt geen radicaal ander beleid voeren ten opzichte van z'n voorganger Ahmedinejad. Het enige verschil tussen de vertrekkende en de aankomende President van Iran is de gezichtsuitdrukking. In plaats van er boosaardig bij te grimassen zal Rouhani er lieflijk bij glimlachen. Welk een winst voor de Iranese bevolking en de veiligheid van de hele regio!

Goed, geen beleidsmatige verandering dus op komt. Dan rijst de vraag wat voor belang Khamenei bij een Iranese 'Obama' heeft, die voor socialisten inspirerende speeches prachtig van een teleprompter kan aflezen, doch gewoon het beleid van z'n voorganger uitvoert. Het antwoord is verbluffend simpel: de hele wereld flessen. Een president die in het westen wordt geaccepteerd en aardig gevonden zal minder sancties te verduren krijgen dan iemand die zich ontpopt heeft als een boosaardige tiran zoals Ahmedinejad.

Alhoewel er hetzelfde beleid aan ten grondslag ligt, zal Rouhani meer gedaan kunnen krijgen. Minder restricties, minder kritische persaandacht voor nucleaire installaties en wellicht voor het eerst in jaren zelfs lofuitingen vanuit het westen. Daarmee kan je dan weer investeringen aantrekken.

Als het Westen dus blij is met Rouhani, is het blij met een dooie mus.

Wees dus niet naïef en laat de teugels op Iran niet fieren. Wat we daar nodig hebben is een wijziging van beleid, en niet alleen van bewindslieden. Pas als allebei gerealiseerd zijn, kan er wellicht gepraat worden over rehabilitatie van Teheran. Tot die tijd moet Rouhani hetzelfde behandeld worden als zijn voorganger: als een islamistische, tirannieke marionet van het mensonterende Iranese ayatollah-regime. Een politieke messias is hij beslist niet.