Ross McKitrick pleit voor CO2-belasting, gekoppeld aan temperatuurontwikkeling

Ross McKitrick heeft een voorstel gelanceerd voor een CO2-belasting, waarbij de temperatuurontwikkeling en de markt een grote rol spelen. De 'Global Warming Policy Foundation' (GWPF) heeft er een speciale bijeenkomst aan gewijd. En Marcel Crok heeft er aandacht aan geschonken op zijn website: 'De staat van het klimaat', onder de titel: 'Can a carbon tax solve the politicisation of climate science?'.

Laat ik voorop stellen dat ik een hoge pet op heb van Ross McKitrick als econoom, die zich heeft verdiept in de klimaatproblematiek. Samen met Steve McIntyre was hij het die de zogenoemde hockeystick–grafiek van Michael Mann als manipulatie heeft ontmaskerd. Daarnaast heeft hij andere excellente publicaties over de klimaatproblematiek op zijn naam staan. Maar zijn recente voorstel kan mij toch niet bekoren.

Wat houdt dat voorstel in?

Marcel Crok schrijft daarover het volgende:

Dit systeem zou kunnen worden gekoppeld aan een 'futures' markt.

Marcel Crok:

Wat zijn nu mijn bezwaren tegen dit plan? Ik moet bekennen dat ik er niet lang over heb nagedacht, maar het volgende is wat er zo spontaan in mij opkwam.

1. Er is momenteel geen 'schaarste aan belastingen'. Naar mijn gevoel is de belastingdruk te hoog, waardoor de prikkels tot het verrichten van arbeid, sparen, investeren en risico's nemen bij ondernemen zijn ondermijnd, hetgeen tot langdurige economische stagnatie met alle gevolgen van dien zal leiden. In dat geval is er geen uitzicht op een oplossing van het huidige schuldenprobleem, hetgeen op een gegeven moment tot een diepere economische crisis zou kunnen leiden dan we thans kennen. Elke extra belasting is dus hoogst onwenselijk.

2. Het systeem gaat er (impliciet) van uit dat er een vaste en significante koppeling is tussen CO2- uitstoot en temperatuurverhoging. De meeste recente 'peer-–reviewed' literatuur suggereert dat dat niet het geval is.

3. Het systeem leidt tot een extra laag van regelgeving, waaraan kosten zijn verbonden. Hier staan geen maatschappelijke baten tegenover.

4. Klimaatmodellen, waaruit projecties van het toekomstige temperatuurverloop rollen, zitten er naast, zoals de laatste jaren duidelijk is gebleken. Toch beschikken we niet over betere instrumenten om ons een beeld van de toekomstige temperaturen te vormen, tenzij we vertrouwen op de modellen van de ontwikkeling van de zonne–activiteit, die een goede 'track record' hebben over langere tijdvakken. Vele astrofysici verwachten binnenkort een decennialange periode van afkoeling als gevolg van een vermindering van de activiteiten van de zon. Sommige klimatologen (hier) verwachten afkoeling als gevolg van oceanische oscillaties. In het gedachtegang van beide scholen speelt – in ieder geval voor de komende tientallen jaren – CO2 geen dominante rol. Het is niet aannemelijk dat inschattingen van op klimaatgebied ondeskundige marktpartijen tot betere projecties van het toekomstige temperatuurverloop zouden leiden dan wat de – weliswaar verdeelde – wetenschap weet te produceren.

5. Het is naar mijn gevoel een misvatting te menen dat overheden bereid zullen zijn de voorgestelde CO2–belasting te omarmen als substituut voor het huidige klimaatbeleid (waaronder het Europese emissiehandelssysteem, ETS). Daarin is veel politiek kapitaal geïnvesteerd. Liquidatie daarvan door politieke besluitvorming zou tot een verlies van politieke geloofwaardigheid en reputaties leiden. Dat betekent overigens niet dat systemen als het ETS niet door het gewicht van de eigen contradicties kunnen imploderen, zoals thans het geval is.

6. Het is onaannemelijk dat wetenschappers in grote getale zullen deelnemen aan speculatie op CO2–'futures' markten en daar een merkbare invloed zullen uitoefenen. Hun primaire belangstelling ligt nu eenmaal elders.

7. In het voorstel zouden op de 'futures' markt contracten tot 30 jaar kunnen worden verhandeld. Wie kan er voorspellen wat er in die dertig jaar gebeurt? Zullen alle partijen die 'futures' contracten hebben gesloten zich nog wel aan hun verplichtingen kunnen houden? Of zullen velen van hen het niet overleven (zoals Enron in de VS).

8. Het belangrijkste punt is misschien wel dat een CO2–belasting, die tot doel heeft de CO2–uitstoot te beperken nauwelijks tot geen effect zal hebben op de gemiddelde wereldtemperatuur. In Nederland heeft de Tweede Kamer aan de regering gevraagd welk effect het klimaatbeleid op de gemiddelde wereldtemperatuur zal hebben. Een terechte vraag, want daar is het immers allemaal om te doen. Die vraag is niet beantwoord. Toch is het antwoord op die vraag bij benadering bekend: nauwelijks tot niets!

Kortom, een ondoordacht voorstel van Ross McKitrick.

Voor een Engelse versie van deze 'posting' zie hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen, zie hier.