Umh, erg overtuigend is het niet als je jezelf opnieuw moet uitvinden om authentiek te zijn, Mitt.
Zo heel af en toe lijkt de politiek één grote komedie te zijn. Case in point: de nieuwe strategie van Team Romney (aangenomen dat hij zich inderdaad kandidaat stelt voor het presidentschap van Amerika).
"If he runs again in 2016, Romney is determined to re-brand himself as authentic, warts and all, and central to that mission is making public what for so long he kept private. He rarely discussed his religious beliefs and practices in his failed 2008 and 2012 races, often confronting suspicion and bigotry with silence as his political consultants urged him to play down his Mormonism…"
"Als hij weer mee doet," zegt een Romney supporter, "geloof ik dat hij veel meer bereid zal zijn om te laten zien wie hij echt is - niet door te evangeliseren en anderen voor zijn geloof te winnen, maar door uit te leggen hoe de kernwaarden van het mormonisme hem geleid hebben."
Een vriend van de oud-gouverneur van Massachusetts, Fraser Bullock, voegt daar aan toe: "In plaats van te spreken over de 47% [Romney zei tijdens de vorige campagne dat 47% van de kiezers sowieso nooit op hem zouden stemmen omdat ze liever lui dan moe zijn] heeft hij het nu over het helpen van de armen. Dat heeft hij altijd al gedaan, maar op een verborgen, stille manier, door mensen te helpen en de waarden van zijn geloof uit te dragen in zijn dagelijks leven. Dat hielden we de vorige keer allemaal verborgen."
Lees die citaten nog een keer. Gewoon voor de lol. Het is toch ongelooflijk dat Team Romney er twee verloren campagnes voor nodig heeft om te concluderen dat ze Romney misschien gewoon moeten presenteren als de man die hij is?
Wie is Mitt Romney? Een goede zakenman, een rustige man, een loyale en liefhebbende vader en echtgenoot, en een man die altijd bereid is om anderen te helpen. Je zou denken: een prima reputatie om mee aan de slag te gaan, maar nee, Romneys strategen vonden het verstandig om hier geen aandacht aan te spenderen omdat hij toevallig een mormoon is.
Het meest trieste van dit verhaal is dat kiezers er nu geen bal meer van zullen geloven dat Romney echt zo is. Mensen zoals ik - die hem al jaren in de gaten houden en voor 2008 al het één en ander over hem wisten - weten dat dit beeld klopt, maar leg dat maar eens uit aan mensen die dit nooit hebben gezien omdat zijn eigen consultanten dat 'te risicovol' vonden en ervan overtuigd waren dat het veel verstandiger was om hem neer te zetten als een zielloze teflon-robot.
Zoals Allahpundit schrijft op HotAir.com:
'He’s gathering binders full of himself, tweets Dan McLaughlin. As an outsider, it’s impossible to tell after so many image makeovers who the “real Romney” is. But only in Romneyworld could being yourself be seen as a form of “branding.” And only Romneyworld, cursed with a media narrative that their guy is a soulless plutocratic robot yet gifted with the fact that seemingly everyone who knows him says he’s a fine, warm, decent man, would need eight years and two failed presidential campaigns before thinking of maybe showing off his personal side a little.'
Als Romney over een flink aantal jaar terugkijkt op zijn politieke carriere zal hij ongetwijfeld concluderen dat zijn campagnes - ironisch genoeg - te vaak gesaboteerd zijn door zijn eigen adviseurs. Als hij iets meer vertrouwen in zichzelf had gehad was hij vrijwel zeker al lang president geweest en had hij zich niet voor "de derde keer moeten heruitvinden."