Richard Lindzen over de ontsporing van de klimaatwetenschap

Geen categorie17 jan 2011, 16:30
Richard (Dick) Lindzen
Richard (Dick) Lindzen is een van de meest gerespecteerde klimaatsceptici ter wereld. Hij is jarenlang als auteur aan het VN-Klimaatpanel (IPCC) verbonden geweest, maar heeft zich daarvan gedistantieerd omdat hij zich niet kon vinden in de wijze waarop dit panel wetenschap bedreef. Sindsdien heeft hij zich als een van de scherpste klimaatsceptici geprofileerd.
Toen ik hem ontmoette, vertelde hij mij dat hij niet alleen sceptisch was ten aanzien van de menselijke broeikashypothese (AGW: Anthropogenic Global Warming), maar eveneens ten aanzien van de (alternatieve) zonnehypothese, volgens welke de zon een dominante invloed zou hebben op het huidige temperatuurverloop. Zelf zocht hij de verklaring in natuurlijke fluctuaties van een chaotisch systeem – m.a.w. in natuurlijke variabiliteit. Hij was erg kritisch over de opvattingen van astrofysici, die een verband legden tussen zonneactiviteit en temperatuurschommelingen. Volgens hem hadden zij deze praktijk afgekeken van de klimatologen die een zodanig verband leggen tussen CO2 en temperatuur. Spiegelbeeldig gedrag dus.
Het is mij overigens niet bekend of hij deze laatste gedachte ooit aan het papier heeft toevertrouwd.
Daaruit blijkt maar weer eens dat de klimaatsceptici geen consensuscultuur kennen, hetgeen overigens normaal is in de wetenschap. Dat staat in schril contrast met het IPCC, dat altijd beweert dat alle wetenschappers het eens zijn. Uit de e-mails die bij het Climategate-schandaal in de openbaarheid zijn gekomen, bleek echter dat dat niet waar was. Ook binnen het 'Team' (de hoofdrolspelers in het Climategate-schandaal) bestonden soms forse verschillen van opvatting. Maar tegenover de buitenwacht hield men altijd krampachtig de schijn op dat dat niet het geval was.
Als een van de weinige klimatologische professionals heeft Dick Lindzen ook beschouwingen gewijd aan de rol van de klimatologie in een bredere maatschappelijke context. Evenals vele andere klimaatsceptici is Dick Lindzen van mening dat de klimatologie als wetenschap ernstig is ontspoord. In een opstel onder de titel, 'Climate Science: Is it currently designed to answer questions?', beschrijft hij hoe de relatie tussen wetenschap en samenleving in de tweede helft van de 20ste eeuw in de VS is veranderd en wat voor effect dat heeft gehad op de beoefening van de klimatologie als wetenschap. Het is een – voor zover mij bekend – volstrekt unieke analyse.
Samenvatting:

For a variety of inter-related cultural, organizational, and political reasons, progress in climate science and the actual solution of scientific problems in this field have moved at a much slower rate than would normally be possible. Not all these factors are unique to climate science, but the heavy influence of politics has served to amplify the role of the other factors. Such factors as the change in the scientific paradigm from a dialectic opposition between theory and observation to an emphasis on simulation and observational programs, the inordinate growth of administration in universities and the consequent increase in importance of grant overhead, and the hierarchical nature of formal scientific organizations are considered. This paper will deal with the origin of the cultural changes and with specific examples of the operation and interaction of these factors. In particular, we will show how political bodies act to control scientific institutions, how scientists adjust both data and even theory to accommodate politically correct positions, and how opposition to these positions is disposed of.

Het stuk beschrijft vele goed gedocumenteerde voorbeelden van de machinaties achter de schermen van klimaatalarmisten om sceptici de mond te snoeren. Het leest dan ook als een spannende detective.
Lees verder hier.
Het zal bekend zijn dat DDS pro business is. Maar dat geldt niet voor elk soort business. Business die geen maatschappelijk nut heeft, maar er slechts uit bestaat om door middel van subsidies of andere overheidsmaatregelen geld over te hevelen van de ene maatschappelijke groepering naar de andere – vaak ook van lagere inkomenscategorieën naar hogere – past niet in het DDS-straatje. In dit licht gezien is de navolgende meer recente analyse van Lindzen, 'Resisting Climate Hysteria', zeer relevant
Citaat:

[ ] one may reasonably ask why there is the current alarm, and, in particular, why the astounding upsurge in alarmism of the past 4 years. When an issue like global warming is around for over twenty years, numerous agendas are developed to exploit the issue. The interests of the environmental movement in acquiring more power, influence, and donations are reasonably clear. So too are the interests of bureaucrats for whom control of CO2 is a dream-come-true. After all, CO2 is a product of breathing itself. Politicians can see the possibility of taxation that will be cheerfully accepted because it is necessary for ‘saving’ the earth. Nations have seen how to exploit this issue in order to gain competitive advantages. But, by now, things have gone much further. The case of ENRON (a now bankrupt Texas energy firm) is illustrative in this respect. Before disintegrating in a pyrotechnic display of unscrupulous manipulation, ENRON had been one of the most intense lobbyists for Kyoto. It had hoped to become a trading firm dealing in carbon emission rights. This was no small hope. These rights are likely to amount to over a trillion dollars, and the commissions will run into many billions. Hedge funds are actively examining the possibilities; so was the late Lehman Brothers. Goldman Sachs has lobbied extensively for the ‘cap and trade’ bill, and is well positioned to make billions. It is probably no accident that Gore, himself, is associated with such activities. The sale of indulgences is already in full swing with organizations selling offsets to one’s carbon footprint while sometimes acknowledging that the offsets are irrelevant. The possibilities for corruption are immense. Archer Daniels Midland (America’s largest agribusiness) has successfully lobbied for ethanol requirements for gasoline, and the resulting demand for ethanol may already be contributing to large increases in corn prices and associated hardship in the developing world (not to mention poorer car performance). And finally, there are the numerous well meaning individuals who have allowed propagandists to convince them that in accepting the alarmist view of anthropogenic climate change, they are displaying intelligence and virtue. For them, their psychic welfare is at stake.

Lees verder hier.
Kortom, de klimatologie is verstrikt geraakt in een web van ideologie, politieke en economische belangen. Het is de hoogste tijd dat wetenschappers de handen ineen slaan om op klimaatgebied het primaat van vrije wetenschapsbeoefening te herstellen.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten