Religie is geen mening

Thijs Kleinpaste en Marcel Duyvestijn stellen dat geloof 'een mening' is en dat 'privileges voor religies zoveel mogelijk uit wet- en regelgeving moeten worden geschrapt' (Volkskrant, Opinie & Debat, 7 maart).

Deze stellingnames getuigen van weinig inzicht in het onderscheid tussen religies en meningen en weinig waardering voor de rol die religie, met name de joods-christelijke traditie, gespeeld heeft bij de vorming van ons land en rechtsstaat.

Een mening is een bepaalde overtuiging die uit een mens zelf voortkomt en daarom slechts van toepassing is op het aardse domein. Een religie, daarentegen, komt niet uit de mens voort, maar is een geopenbaarde waarheid met transcendente oorsprong, die dus ook buiten het hier en nu relevant is. Religies kunnen daarom antwoord bieden op vragen omtrent goed en kwaad, de zin van het bestaan en andere levensvragen.

Bovendien: welke mening is in staat om hoop en een bezielende gemeenschap te bieden zoals religies dat kunnen? Overigens is het verkeerd hanteren van begrippen nog tot daar aan toe, het miskennen van de rol van religie in onze geschiedenis is vele malen kortzichtiger.

De joods-christelijke noties van onder meer naastenliefde, verdraagzaamheid en onbaatzuchtigheid zijn zonder enige twijfel de belangrijkste stuwende krachten geweest in de vorming van onze normen en waarden en onze democratische rechtsstaat. Het is dus nauwelijks vreemd te noemen dat deze tradities een bijzondere positie innemen in onze wet- en regelgeving. Sterker , is het niet hoogmoedig het werk van tientallen vroegere generaties in één klap uit te wissen en daarmee tegelijkertijd een mogelijke bron van inspiratie voor toekomstige generaties weg te nemen? Laten andere politici dit goed beseffen voordat ze dergelijke uitspraken doen.

Paul Schenderling, vice-voorzitter CDJA,

Wouter van den Berg, voorzitter politiek bestuur SGPJ,

Robert Heij, voorzitter Perspectief (CU)