Premier Pechtold? Een grove misvatting
D66 houdt vandaag diens honderdste partijcongres. Leuk, maar ze krijgen het er te hoog in hun bol.
De sociaal-democraten staan er in de peilingen goed voor. Al tijden, zelfs: sinds 2007 heeft D66 structureel op winst gestaan, en heeft het elke verkiezing beter gescoord. Van 3 zetels in 2006 naar 10 in 2010. Naar 12 nu, en in de peilingen is D66 er tegenwoordig 20 waard.
Voor de Volkskrant was dat kennelijk een reden om partijleider Alexander Pechtold alvast in de coulissen tot minister-president te promoveren:
Vijf jaar later heeft Pechtold de schroom van zich afgeworpen. 'Het is geen jongensdroom', zei hij afgelopen zomer in NRC Handelsblad. 'Maar het behoort tot de mogelijkheden. En dan ben ik er klaar voor.'
Dat hij die indruk wekt, daarover zijn vriend en vijand het wel eens. Strak in het pak, lopende en incourante dossiers voor het grijpen in het achterhoofd, heldere oogopslag, snedig woord voor wie daarom vraagt. Rijgt de akkoorden aan elkaar en helpt zónder zijn partij te vergeten het kabinet aan een meerderheid. Wie hem door het Kamergebouw ziet lopen, weet hoe de vlag erbij hangt: daar gaat de volgende premier. Jammer alleen dat Nederland er nog geen weet van heeft.
Waar hebben we dit allemaal eerder gezien? Ohja, pakweg tweeënhalf jaar geleden. Toen had je ook iemand die zich alvast warm liep voor het Torentje. Glimmen aan alle kanten, een genuanceerde toon om te laten merken dat je best de 'premier van alle Nederlanders' kunt zijn, opzichtig geflirt met potentiële coalitiepartijen...
Voor wie het zich niet meer herinnert: ik heb het over Emile Roemer. De SP naderde in peilingen de 40 zetels, en de socialisten maakten zich alvast op voor een monsteroverwinning. Nee, ze rekenden er zelfs op.
Hoe het verhaaltje afliep destijds weten we allemaal: door één domme fout tijdens een debat raakte Roemer het initiatief op links kwijt en gingen er in de twee weken die volgden maar liefst 25 virtuele zetels over van de SP naar de PvdA. Roemer had - zo bleek later - gewoon veel te vroeg gepiekt.
Ook bij Alexander Pechtold is de kans groot dat dit nu aan de hand is. Als mensen je ver voor de verkiezingen alvast uitroepen tot nieuwe premier, weet je in ieder geval zeker dat de nieuwe premier in ieder geval niet die politicus zal zijn. We zagen het in 2006 met Wouter Bos, in 2010 met Job Cohen, in 2012 met Roemer en nu opnieuw met Alexander Pechtold. De Volkskrant kraait veel te vroeg victorie.
Momenteel hebben we nog een kabinet dat - helaas - vrij stevig in het zadel zit. Misschien komt daar verandering in na de Provinciale Statenverkiezingen, maar misschien ook niet. In ieder geval zijn de eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen nog meer dan een jaar weg van vandaag. Hoe dan ook is er nog genoeg tijd voor Alexander "premier" Pechtold om van z'n voetstuk te vallen.
En wie de parlementaire geschiedenis van Nederland kent, weet dat dat ook nog gaat gebeuren ook.
