Zes jaar geleden berichtte Aftenposten dat er sharia-politieagenten waren in Oslo die vrouwen en anderen dwongen om zich op een manier te gedragen zoals voorgeschreven door de oude islamitische wetgeving. Ook berichtte de krant dat homoseksuelen regelmatig werden aangevallen en weggejaagd.
Een moslimvrouw, Fatima Tetouani, zei toen dat "Oslo islamitischer is dan Marokko."
Dat was zes jaar geleden. Tegenwoordig is de situatie
nóg ernstiger:
In just the past ten years more than 4,000 people have been robbed in the town center and the area of the Grønland police station [an immigrant ghetto]. Most of them are young men. Sturla Nøstvik is robbery-victim 351 from Grønland just from this year, the same period in which around fifty assault-rapes have been reported in Oslo. The robbers play on fear, violence, and severe threats that leave a mark on the victims. Police superintendent Inge Sundeng in Grønland describes them as the “somewhat-forgotten victims”.
The police visited Sturla Nøstvik in the emergency room after the robbery. They told Nøstvik that a gang of robbers had committed many similar robberies in Grünerløkka and surrounding areas in thee past weeks. They told him that everybody should have the right to feel safe, but that they had no way of halting the robberies. “We have lost the city,” they said…
Volgens het artikel hierboven is Afterposten normaal gesproken pro-multiculturalisme en moslimimmigratie. Het zei dan ook bijzonder veel over de situatie in Oslo dat die krant de problemen zes jaar geleden aan de kaak stelde.
Ondertussen is het dus nog veel erger geworden.
De man op de foto hierboven heet Sturla Nøstvik en is 36 jaar oud. Hij was rustig aan het wandelen toen hij opeens overvallen werd door een stel criminelen en vervolgens 50 minuten lang gegijzeld en zwaar mishandeld werd. Blijkbaar hoort dat er tegenwoordig gewoon bij in Oslo.
Er is een verschil tussen uit menselijkheid vluchtelingen opnemen uit door oorlog verscheurde gebieden en culturele zelfmoord door het massaal opnemen van immigranten uit een andere -- en in veel opzichten zelfs vijandige -- cultuur. Te veel Europese landen hebben het laatste gedaan en naderen snel het punt van no return; het moment waarop er eigenlijk niets meer aan te doen is en de samenleving definitief en fundamenteel veranderd is. Het is bijzonder zorgwekkend en zelfs afschuwelijk, maar nog steeds lijkt de Europese politiek niet wakker te worden.
