Poetin en de redding van de christelijke beschaving

Dan is het mooi dat de Russisch-orthodoxe kerk de waarheid eist inzake het neerhalen van vlucht MH-17 (zie RKK-nieuws). Die waarheid moet dan wel van de pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne en de Oekraïense krijgsmacht komen.

'Als een verschrikkelijke zonde is begaan, de moord op honderden onschuldige mensen, dan is het beter daarover te spreken dan de zware last van deze schuld op de ziel te laden,' aldus een naaste medewerker van patriarch Kyrill van Moskou.

We mogen aannemen dat ook de Russische president Vladimir Poetin zich aangesproken voelt door deze oproep, want hij is sinds 1992 lid van de Russisch-orthodoxe Kerk en zijn vroom gelovige moeder Maria zou haar zoon in het geheim hebben laten dopen. Het behoort tot de vele mythen rond de heilige Poetin, die ondanks zijn verleden als agent van de KGB, die geen gelovigen toeliet, in stilte altijd de kerk was toegedaan en kritiek op de 'fouten' van de Sovjet-Unie had. Wat daarvan ook waar mag zijn, het is duidelijk dat Poetin openlijk tot de kerk is toegetreden, wat later goed van pas kwam bij zijn aanspraken om de nieuwe tsaar van Rusland te worden (zie dit artikel uit het Historisch Nieuwsblad). Daarin past ook de mystieke band tussen het heilige Rusland en Oekraïne waar het Westen buiten moet blijven. Dat de Russisch-orthodoxe kerk Poetin niet expliciet noemt om de waarheid te spreken, kan daarmee te maken hebben. Een tsaar, die een directe verbintenis vormt tussen God en het Russische volk, spreekt immers altijd de waarheid. Of patriarch Kyrill ervan overtuigd is dat Poetin dat ook doet, blijft in nevelen gehuld. De Russisch-orthodoxe kerk heeft een lange traditie om altijd aan de kant van de machthebbers te staan. Dat gebeurde zelfs in de tijd van de atheïstische Sovjet-Unie, een criminele roofstaat die nooit terugschrok voor het verspreiden van leugens, propaganda en desinformatie, en de (evenmin verlichte) Russisch-orthodoxe kerk voor haar voortbestaan moest vrezen.

Al die leugens, propaganda en desinformatie, we hebben het vaker gezien. In de jaren dertig zijn er Europeanen geweest die het idee hadden dat Nazi-Duitsland de christelijke beschaving van het bolsjewisme kon redden. Toen Frankrijk in de jaren dertig een linkse volksfront-regering kreeg, hadden Franse patriotten 'liever Hitler dan Leon Blum' (de Joodse socialistische premier). Uit die sfeer kwam in 1940 de collaboratie van Vichy voort. Tijdens de Duitse bezetting waren er ook bij ons goede vaderlanders die naar het Oostfront trokken om tegen het goddeloze communisme ten strijde te trekken. Misleide geesten, die zich niet vergisten in het duivelse karakter van het stalinisme, maar wél in het Heil van Hitler. Je zou denken dat mensen zich niet nog eens zo zouden laten beetnemen. We weten nu beter en denken allemaal als vrije en onafhankelijke burgers zelf na. In 'nieuwe Hitlers' geloven we niet meer, dat zijn godwins geworden. Tegelijk is het redden van de christelijke beschaving niet van de agenda verdwenen, niet in Rusland, en ook niet in Frankrijk, het land van de scheiding tussen kerk en staat dat niet zoveel van de mystieke Russische ziel begrijpt en waar het woord Verlichting met een hoofdletter wordt geschreven.

Zo droomt het Front National van een as 'Parijs-Berlijn-Moskou' om de christelijke beschaving te redden (zie FAZ van 22 mei 2014). Alsof Napoleon, Hitler en Stalin nooit hebben bestaan. Volgens Marine Le Pen, die twee maanden geleden als een eigentijdse Jeanne d'Arc heel veel stemmen won, bestaat er heel veel gemeenschappelijks met Vladimir Poetin, een echte patriot. Samen optrekken met Rusland tegen de EUSSR was een van de belangrijkste doelstellingen van het Front National in de campagne bij de Europese verkiezingen. Waarbij er blijkbaar wel degelijk grensoverschrijdende solidariteit bestaat. Tegen de 'fascisten in Kiev' bijvoorbeeld. In naam van het redden van de christelijke beschaving en het uitspreken van de waarheid die anders in de doofpot verdwijnt en de ziel blijft belasten.

Hoe verheven en hemels die waarden ook zijn, op een dag als vandaag past slechts stilzwijgen. Kameraad Poetin heeft een hele natie de mond gesnoerd. Dus even geen patriottistisch getwitter alstublieft, dat kan morgen weer. Dan zijn we ook weer benieuwd naar alle persoonlijke meningen en verklaringen en alibi's uit het vrijheidslievende kamp.