Hij ziet eruit als een leider.
Ronald Plasterk is een heer, een hooggeleerde heer zelfs. 'Ome Ronald' was een gerenommeerde hoogleraar. Geen jongen van de straat dus, wel eentje vóór de straat. Hij is in staat in simpele woorden complexe zaken uit te leggen.
Daar getuigt dit filmpje van. Hij is dus in staat van de PvdA weer de partij van zowel de loodgieter als de doctorandus te maken.
Zijn voornaamste nadeel is dat-ie oud is, aldus zijn tegenstrevers. Samson en Van Dam hebben de beste papieren omdat ze jong zijn, aldus Samson en Van Dam. Alsof het beter is een groentje te zijn. Het is zo'n heerlijk waanbeeld van de soixante-huitards: jong is beter en wantrouw het oude. Zou best kunnen dat een groot gedeelte van de achterban daarin trapt en dat Plasterk kansloos wordt afgeserveerd.
Maar dan moet het raar lopen, want de professor heeft een troef die de anderen niet hebben: hij ziet eruit als een leider, als iemand die weet welke kant de partij opmoet. Voorzitter Spekman ziet eruit alsof ongedoucht het Occupy-kamp is uitgelopen. Hij doet me denken aan mijn groezelige buurman van drie huizen verderop. En dat is iets wat ik, en veel kiezers met mij, niet willen zien.
Kiezers willen geen leiders die eruit zien als hun buurman. Een tijdje is dat leuk, als er geen verkiezingen zijn en de politieke nood niet aan de man is. Dan lijkt zo'n Roemer een fantastische vent om een beetje mee te barbecuen en een biertje mee te drinken. Maar als het spannend wordt, wil de kiezer iemand die beter is dan zijzelf. Te beginnen bij iemand die zich kleedt als een leider.
Plasterk heeft dat begrepen. Hij is altijd een tikje excentriek (en bijzonder goed) gekleed, zonder dat het een geaffecteerd stijltje is. Plasterk laat zien ongeschreven stijlregels te kennen en volgt ze achteloos op. Dat is ware chique, dat is wat een leider moet uitstralen.
En voor wie twijfelt aan zijn inhoud: kijkt u nog eens wat Buitenhof-columns terug. Het kabinet-Rutte gaat aan deze man een uiterst lastige oppositieleider hebben.