Soms bekruipt mij wel eens het gevoel dat de discussie rondom de oliepiek en AGW (Anthropogenic Global Warming) mede genetisch bepaald is. Sommige mensen hebben nu eenmaal een pessimistische aanleg, terwijl anderen meer van het Pangloss-type zijn. (Pangloss was een door Voltaire gecreëerd karakter in zijn Candide een literair-filosofisch, humoristisch verhaal. Pangloss was een onverbeterlijke optimist.)
Uit de discussie naar aanleiding van verschillende van mijn 'postings' maak ik op dat een aantal respondenten zich zowel zorgen maakt over de oliepiek als AGW. Maar is dat wel logisch?
Onder de titel, 'Could Peak Oil Trump Climate Change?', leverde James Ward een bijdrage aan de blog van Roger Pielke Sr. (die ook onlangs een interessante voordracht in Wageningen heeft gehouden, waarover Marcel Crok verslag uitbracht op Climategate.nl).
James Ward stelt:
Put bluntly, theres not enough carbon fuel for dangerous global warming.
Hij vergelijkt de situatie met de ondergang van de Titanic.
An analogy I have used in the past is that it is rather like the Titanic running out of fuel before it hits the iceberg. It would still be stranded at sea but wouldnt be sinking! It is a suitable analogy, because it is simple yet captures the fundamental problem, and it can be extended if needed. For instance, the ship could continue drifting under its own momentum into the iceberg (the climate change commitment from past fossil fuels). Alternatively, the iceberg could be drifting towards the ship (the natural variability argument). On the social side, we could even say the engine crew are so focussed on avoiding the iceberg that they have put the engines in reverse and are going full throttle this may or may not save them from the iceberg but it will certainly use up the fuel faster (this is analogous to energy-intensive mitigation strategies such as carbon capture and sequestration). Im sure we could go on and on with the analogy!
Lees verder hier
Er is meestal wel wat op metaforen aan te merken. Maar deze vond ik wel erg treffend.