Het personeel van de Nederlandse asielzoekerscentra, de zogenaamde AZC's, voelen zich onveilig! De door het COA beheerde locaties lijken een broedplaats voor agressie, intimidatie, gevechten en het gebruik van drugs. Al eerder kwamen diverse AZC's in opspraak vanwege asociaal gedrag van sommige bewoners, maar ook vanwege de psychische klachten die mensen aldaar ervaren. Logisch want in sommige gevallen wonen er vluchtelingen uit conflictgebieden. Vakbond FNV staat natuurlijk nauw in contact met het personeel en opende een meldpunt voor medewerkers om daarmee een beeld te krijgen van de aard van de problemen. Het meldpunt heeft ondertussen al zestig meldingen ontvangen. Een anonieme medewerker verklaarde tegenover
Nieuwsuur dat men zich eerder een 'beveiliger' voelt dan een hulpverlener:
"Ik ben geen beveiliger, maar ik zou eigenlijk een wapenstok en een kogelvrij vest moeten hebben."
Het is goed dat er meer aandacht komt voor de problematiek. Wanneer medewerkers het gevoel hebben dat ze in onveiligheid moeten werken dan is dit een mogelijke voorbode voor wat de Nederlandse samenleving te wachten kan staan als een aantal van de bewoners op vrije voeten komen. Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg (CDA) ging er in het verleden al met gestrekt been in. Ze kon niet begrijpen waarom Nederland
'zo laks optreedt tegen aso-migranten, maar kinderen de deur wijst'.
Gelukkig lijkt alles de goede richting op te vallen en worden er stappen ondernomen om de schapen van de bokken te scheiden. Niet alleen mogen gewortelde kinderen in Nederland blijven, maar is er nu ook meer aandacht voor de zogenaamde aso-AZC's. En dat dit nodig is blijkt wel uit de uitspraken van de anonieme medewerkers en de meldingen die de FNV heeft binnengekregen. Het is ook niet zo dat het geweld afneemt, maar het aantal incidenten neemt steeds meer toe.
Dat laatste is vooral zorgwekkend. Waarom dit gebeurt is onbekend, maar het kan bijvoorbeeld zijn dat de doorstroom van AZC naar de samenleving te lang duurt. Zo kampt de IND met een grote achterstand in het verwerken van asielaanvragen. En in isolatie, armoede en wellicht lichtelijk gefrustreerd loopt het dan al vrij snel uit de hand. Zaak dus dat de politiek de zaak onderzoekt en ingrijpt wanneer nodig!