De Kerk laat eindelijk weer van zich horen. Het werd tijd.
De nieuwe Paus van de Rooms-Katholieke Kerk wordt in het seculiere Europa misschien niet overal met evenveel enthousiasme ontvangen, in Zuid-Amerika is Paus Franciscus
des te populairder. Honderdduizenden Brazilianen zijn de afgelopen dagen de straten opgegaan om een glimp van de Paus op te vangen. Het is in Brazilië één groot feest tijdens de zesdaagse trip van de Paus, die tot en met zondag de Wereldjongerendagen bijwoont.
Paus Franciscus heeft tijdens zijn reis door Brazilië gezegd dat vrijwel iedereen zich laat betoveren door "valse idolen die hoop lijken te geven". De Paus uitte felle kritiek op de "
allesoverheersende macht van het geld" en de onverzadigbare zucht van de moderne mens naar geld, macht en genot. Tegelijk hield hij een pleidooi voor immateriële christelijke waarden. "Vaak vergeten wij dat de ultieme oorzaak van de financiële crisis een dieperliggende menselijke crisis is."
Daarnaast zei hij, tijdens de opening van een verslavingskliniek, dat het plan van sommige Zuid-Amerikaanse landen om drugs te legaliseren
geen realistische oplossing is tegen drugsverslaving. Het aantal verslaafden zal echt niet dalen door het legaliseren van drugs, ook al denken ook progressieven in Nederland van wel. Maar gevraagd naar feiten en cijfers, blijft het altijd stil in de hoek van de voorstanders van drugslegalisering.
Het is een verademing om te zien en te horen dat de nieuwe Paus er niet voor terugdeinst om zijn mening te geven over de kwesties die nu spelen, ook al wekt zijn felle maatschappijkritiek ongetwijfeld de toorn van veel progressieven (verdorie, is die nieuwe Paus toch niet zo progressief als gehoopt. Wat een hufter!). Best vreemd als je erover nadenkt, want voor een progressief geluid moet je niet bij de Paus en de Rooms-Katholieke Kerk zijn. Daar hebben we D66 al voor.
Dat het hoofd van 1,2 miljard katholieken een onversneden conservatief geluid te berde brengt, zou geen verrassing mogen zijn. Atheïsten zeggen vaak niet te snappen waarom mensen nog gelovig zijn 'anno 2013' (een verschrikkelijk arrogante opmerking), maar dat zij het niet snappen, betekent nog niet dat het raar is om gelovig te zijn. In ieder geval is de maatschappijkritiek van de Kerk juist anno 2013 een aanwinst voor het publieke debat. Of moeten we soms allemaal zoals D66 gaan denken? Lijkt me niet, toch?