Zo'n dertig jaar geleden ging de
CDA'er, samen met zijn collega en partijgenoot Koos Andriessen, akkoord met de eenheidsmunt voor Europa. Daar heeft hij spijt van, schrijft hij in zijn boek 'Ontspoord Kapitalisme':
“Ik heb er achteraf spijt van dat ik me niet meer verzet heb, ik neem dat mezelf kwalijk. Het was een van de meest ingrijpende beslissingen die we in die kabinetsperiode hebben genomen, met heel grote gevolgen. We hebben daar te gemakkelijk mee ingestemd.”
De spanningen tussen Noord- en Zuid-Europa waren er toen ook al maar zijn, volgens De Vries, door de coronacrisis alleen maar verergerd. En hij is glashelder over die situatie! Hij zegt dat de zuidelijke landen het niet meer gaan redden door hun schulden. Ze vragen (of eisen zelfs) hulp van het noorden, die het ze eigenlijk niet eens mag geven, want het Verdrag van Maastricht verbiedt dat namelijk. En de Europese Centrale Bank (ECB) die daarom bijspringt, gaat volgens de Duitsers ook haar boekje te buiten. De Vries trekt daarom de enige logische conclusie:
“Alles wordt ondergeschikt gemaakt aan het bij mekaar houden van die muntunie, koste wat het kost. We krijgen geen rente meer op ons spaargeld, onze pensioenen worden gekort, bedrijven worden gestimuleerd zich vol te proppen met schulden en dat allemaal om de rente zo laag te houden dat de staatsschuld van Italië nog betaalbaar blijft. Vroeg of laat gaat dit helemaal fout. Dit is niet houdbaar.”
De Vries benadrukt wel dat hij niet tegen Europa is. "Integendeel", zegt hij in een reactie op de vraag of zijn standpunt niet "een godsgeschenk" voor
Thierry Baudet en
Geert Wilders zal zijn. Hij ziet namelijk nog wel waarde in de Europese Unie, maar niet langer in de
euro. En dat is op zich al een behoorlijk bittere pil voor het merendeel van politiek Den Haag!