Tsja.
In de eerste helft had Oranje weinig tot niets in te brengen tegen de tactiek van de Fransen. Iedere keer dat zij aanzetten werden ze gevaarlijk, wat nog voor rust in twee wonderschone doelpunten resulteerde.
Oranje speelde niet in zijn beste formatie, maar dan nog. Het verschil met Frankrijk - dat het trouwens zonder Franck Ribery moest doen - was veel te groot. Je had de eerste 45 minuten het gevoel dat Nederland nog geen deuk in een pakje boter kon slaan.
Na rust... was het niet veel beter. De Fransen deden het wat rustiger aan waardoor Nederland in theorie de kans kreeg om terug in de wedstrijd te komen. Daar deed Oranje echter niets mee. De bal werd veelvuldig rondgespeeld door verdedigers, maar op het moment dat de spitsen werd gezocht ging het keer op keer mis.
Uiteindelijk bleef het bij 2-0, waardoor Oranje een afgang werd bespaard. Tegenwoordig moeten we dat triest genoeg al zien als winst.
De belangrijkste lessen die Oranje geleerd heeft (over zichzelf)?
1. De verdediging is veel te zwak. De tegenstander geeft twee goede passes en zijn spits staat opeens alleen voor de Nederlandse keeper.
2. Er is te weinig diepgang in het elftal. Geen van de middenvelders voegt zich bij Van Persie, die het weer eens helemaal in zijn eentje moet doen.
3. Het voetbal van Oranje is alles behalve sprankelend.
4. Van Gaal is volkomen van het padje dat hij Klaassen erin brengt voor Sneijder, niet voor... Clasie. Die kwam namelijk in het hele spel niet voor en hij is nog eens niet bepaald de grootste technische virtuoso ter wereld. Sneijder kan minder goed spelen dan we gewend zijn van hem, maar hij heeft altijd één of twee momenten waarop hij de spits opeens voor de keeper zet of een prachtig schot afvuurt op het doel van de tegenstander.
5. Schaars in Oranje? Haha.
6. Er moet voorkomen worden dat Ron Vlaar de man van de steekballen moet worden.