Een persoonlijke stemverklaring.
Trouwe lezers van deze site zal het niet zijn ontgaan dat ik enige tijd geleden mijn lidmaatschap van de VVD heb opgezegd. Sindsdien ga ik als zwevende kiezer door het leven. In het dagelijks leven heb ik van deze aandoening nauwelijks last, maar in verkiezingstijd kan het soms knap vervelend zijn. Gelukkig mocht ik als in het buitenland woonachtige Nederlander de gemeenteraadsverkiezingen overslaan: ik zou niet weten op welke partij ik zou moeten stemmen in een stad als Amsterdam of mijn geboortestad Amersfoort. Nu de Europese verkiezingen in aantocht zijn, moet ik er toch aan geloven. Vluchten kan niet meer, ik woon immers al in het buitenland. Wat te doen?
Ik kan natuurlijk net als Kees Berghuis (overigens een volgtip, schrijft altijd interessante columns over wat zich achter de Haagse schermen afspeelt!) de partijen langs de meetlat leggen om vervolgens te constateren dat ze geen van allen mijn stem waard zijn. Maar als zwevende kiezer weet ik natuurlijk allang dat geen partij mijn blijvende steun verdient, daar heb ik zo'n exercitie niet voor nodig.
Een kieswijzertest dan? Eh, nee. Ik heb net lang genoeg achter de schermen mogen meekijken bij de VVD om te weten dat die testen enorm gemanipuleerd worden. De grote partijen schrijven hun verkiezingsprogramma's zo dat ze de kans op een positief resultaat in de stemwijzer maximaliseren. De kiezer die denkt dat hij werkelijk via die site kan vaststellen welke partij het beste bij hem past, komt dus bedrogen uit - letterlijk zelfs.
Als meetlat en kieswijzer afvallen, zit er maar een ding op: de lijsten afgaan, op zoek naar individuele kandidaten die de moeite van het steunen waard zijn. Zo kom ik dan uit bij de lijstduwer van de VVD, Derk Jan Eppink. Het idee alsnog op de VVD te moeten stemmen is inderdaad niet prettig. Laten we er niet omheen draaien: het zijn een stelletje woordbrekers van het zuiverste water die zodra de stemmen eenmaal zijn geteld hun principes - en onze belangen - zonder aarzelen overboord zetten. Maar geldt dat ook voor Eppink? Nee. Ik ken hem al sinds we samen in Brussel voor Frits Bolkestein gingen werken, inmiddels alweer vijftien jaar geleden. Derk Jan is uit het juiste hout gesneden, een conservatieve liberaal van het zuiverste water. Hij was de afgelopen jaren als EP-lid namens een kleine rechtsliberale Vlaamse partij niet bang om tegen de linksliberale hoofdstroom in het parlement in te roeien. Hij is wars van federalisme en politieke correctheid. Zijn Plan B voor de Euro is gebaseerd op de ook op deze site besproken voorstellen van Markus Kerber voor invoering van de Guldenmark (een systeem van parallelle munteenheden). Hij is een verklaard tegenstander van Europese belastingheffing en eurobonds, niet alleen in woord maar ook in stemmingen (hallo Hans van Baalen!). Hij is bovendien, nog belangrijker, de aartsvijand van de überfederalistische liberale voorman Guy Verhofstadt. Zie bijvoorbeeld dit filmpje, waarin hij de Belg voordraagt voor de Nobelprijs voor Hypocrisie:
Een eenvoudige zoekopdracht met de termen Eppink en Verhofstadt levert een lange lijst met vergelijkbare confrontaties op: "Eppink maakt van Verhofstadt Europese schietschijf"; "Eppink herinnert Verhofstadt aan uitwijzing Roma"; "VVD moet Verhofstadt intomen" etc. Uit dat laatste artikel komt onderstaand citaat dat vijf jaar later niets aan kracht verloren heeft:
Liberale partijen, waaronder de VVD, doen er beter aan een centrum-rechtse coalitie te smeden in het Europees Parlement met het oog op de economische kerntaken van de EU, zoals verbetering van de interne markt, effectiever toezicht op financiële markten, versterking van de concurrentiekracht, bevordering van vrijhandel en een strenger immigratiebeleid. Met de socialisten aan het roer dankzij Verhofstadt vaart Europa verder weg van de burgers. En de VVD verder van haar kiezers.
Alleen al vanwege de amusementswaarde van een wekelijkse confrontatie tussen beide heren binnen de ALDE-fractie ben ik geneigd Eppink te stemmen. Maar omdat ik weet dat hij bovenstaande nog altijd meent, denk ik dat het ook werkelijk belangrijk zou zijn om Eppink naar Europa te sturen. Met een eigen mandaat zou hij kunnen uitgroeien tot een krachtige woordvoerder voor herkenbaar rechts beleid. Van Pieter Omtzigt weten we dat politici met een eigen mandaat tot veel in staat zijn. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat de gehaaide Eppink het minder zou doen. Aan (twijfelende) VVD-stemmers dus de oproep: stel een daad, stuur Eppink naar Europa!