Op welke waarden willen we onze samenleving bouwen?

De vrije westerse samenlevingen in Europa werden afgelopen week geconfronteerd met buitensporig islamitisch geweld. Van rellende moslims in Zweden tot lugubere moorden en aanslagen in Londen en Parijs. Zelfs in onze eigen Haagse achtertuin was het raak, waar in bepaalde wijken de moslimgemeenschap haar normen en waarden wil opleggen aan de rest van Nederland. De gevestigde politiek wil echter van geen islamisering van de samenleving weten: er zijn geen sharia wijken, gaat u rustig slapen, alles is goed.

Deze enorme ontkenning van de realiteit mag dan misschien begrijpelijk zijn om de boel bestuurlijk een beetje bij elkaar te houden, maar diezelfde houding voorkomt dat de werkelijkheid onder ogen wordt gezien, laat staan dat er überhaupt een debat op gang komt over de grondslagen van onze cultuur, de bouwstenen waarop onze samenleving gegrondvest is of moet worden, de kernwaarden van onze Nederlandse cultuur.

Alweer meer dan tien jaar geleden schreef professor Pim Fortuyn diens boek 'De Verweesde Samenleving, een religieus-sociologisch traktaat', waarin hij betoogde dat de wortels van onze cultuur bestaan uit Joods-Christelijke en humanistische tradities. In een eerder geschrift had deze zelfde Fortuyn al gewaarschuwd voor de gestaag toenemende islamisering van onze cultuur en dreigende teloorgang van de Nederlandse identiteit. Voor wie het vergeten is: Fortuyn herleidde de verschillen tussen de islamitische cultuur en de westerse cultuur tot drie kernpunten: de scheiding tussen kerk en staat, de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw (inclusief de omgang tussen de verschillende seksen) en de verhouding tussen kinderen en ouders.

Maar is er sedertdien iets veranderd? Is er door bestuurlijk Nederland iets gedaan met diens inzichten? Het antwoord luidt 'nee', sterker nog, het is er wat dat betreft niet beter, maar slechter op geworden. En toch is het de hoogste tijd dat dit debat (opnieuw) gevoerd gaat worden: op welke (morele en geestelijke) waarden is onze samenleving gegrondvest?

Maar de bereidheid tot het voeren van dat debat lijkt bij de gevestigde politieke orde verder weg dan ooit. Slechts met de grootst mogelijke tegenzin werd het 'Marrokkanendebat' in de Tweede Slaapkamer gevoerd. En dat was geen debat, maar een aanfluiting van onze parlementaire democratie. Hetzelfde kan gezegd worden over de brief die de brave burgervader van Den Haag, de VVD'er Jozias van Aartsen, schreef, samen met diens PvdA wethouder Norder over de misstanden in de Schilderswijk. Gemeenschappelijk kenmerk van deze Struisvogel Liga is: bagatellisseren, ontkennen, wegkijken. Laten we er vooral niet over praten, dan is er ook geen sprake van een probleem. Dit is natuurlijk een hele verkeerde houding, die geen toekomstige oplossing gaat brengen, maar juist het risico op (gewelddadige) ontsporing groter maakt.

Het is eigenlijk een gotspé, dat ruim tien jaar na Fortuyn het wiel ogenschijnlijk opnieuw uitgevonden moet worden. Het post-modernistische cultuurrelativisme blijkt een hardnekkiger maatschappelijk gif dan we dachten. Dat komt enerzijds doordat alle relevante posities in het maatschappelijk middenveld en het (universitaire) onderwijs werden (en nog altijd worden) bezet door al dan niet uigesproken aanhangers van het Frankfurter Schule denken, maar ook, omdat hetzelfde onderwijs totaal is afgebroken om plaats te maken voor ideologische indoctrinatie van datzelfde politieke denken, dat zich laat samenvatten met 'u mag denken wat u wilt, zolang het maar onze ideëen zijn'.

Een column als deze leent zich natuurlijk niet voor een uitvoerige beschouwing over de wortels van onze Nederlandse cultuur. Maar een aantal zaken kan eenvoudigweg niet onvernoemd blijven, ik schreef het al eerder: misschien wel de belangrijkste verworvenheid van onze westerse samenleving is de vrijheid van meningsuiting, enkel begrensd door een oproep tot (fysiek) geweld. En het is nu juist die kernwaarde die in islam met voeten getreden wordt. U mag niet zeggen wat u denkt, u mag alleen zeggen wat Allah heeft gezegd. Ziet u de parallel met het post-modernisme?

Gemeenschappelijk kenmerk van 'links' en 'islam' is, dat beide groeperingen menen altijd gelijk te hebben en intolerant staan tegenover andersluidende opvattingen. In islam geldt dat bovendien voor andere religieuze opvattingen. Ik hoop dat de katholieken, protestanten en andere christelijke groeperingen, die dwepen met de vrijheid van godsdienst dit goed in de oren knopen: Islam duldt geen andere religies naast zich en zal die van u te vuur en te zwaard bestrijden. Hun ideologische denkbeelden zijn onfeilbaar en zij tracht deze met grote dominantie op te leggen aan anderen. Misschien dat dit gemeenschappelijke kenmerk de linkse politici zo blind maakt voor de gevaren die schuilen in de gestaag toenemende islamisering in (delen van) ons land. Men moet de ondermijnende gevolgen daarvan voor onze eigen identiteit echter niet onderschatten. Doet men dat wel, dan is het hek van de dam, want geen volk laat zich koeieneren, onderwerpen of overheersen door 'vreemde' indringers. En al helemaal niet van een haaks op de onze staande cultuur.

Maar zolang de Publieke Omroep, met het NOS journaal voorop, de echte feiten niet wil noemen, zolang miljoenen aan belastinggeld alleen gaan naar clubs die de policor gevestigde belangen steunen en er geen cent gaat naar objectiverende 'tegengeluiden', blijft de doorsnee burger gedesinformeerd.

Hoogste tijd dus om dit onderwerp opnieuw bovenaan de politieke agenda te zetten. En nu eens echt.