Niet alleen Nederland is dezer dagen het terrein van Turkse nationalisten die vergeten schijnen te zijn dat ze niet in Turkije wonen.
Dit weekeinde markeerde een dieptepunt in de decennialange integratie (of het gebrek daaraan) van één van de grootste allochtone groepen in Nederland: Turken. Toen de Turkse president Erdogan opriep om de straat om te gaan - een oproep bedoeld voor in Turkije wonende Turken om het aldaar coupplegende leger onder druk te zetten - gaven duizenden Turken in Nederland daar gehoor aan. Resultaat? Gesloopte auto's, geïntimideerde journalisten en DENK-leider Tunahan Kuzu die als surrogaat-Erdogan de held van de dag werd.
Nederland was echter verre van alleen in deze massale uitingen van Turks nationalisme door Turken die hun hele leven nog niet in Turkije hebben gewoond. In België moeten Turkse dissidenten onderduiken, en zo zagen de straten van de Oostenrijkse hoofdstad Wenen er afgelopen weekend uit:
https://twitter.com/OnlineMagazin/status/754597984294305792
Dat deze massale opmars van Turkse nationalisten die blij waren met het afslaan van de anti-Erdogancoup ook plaatsvond in Wenen - of all places - doet zeer. Dit is juist een zeer symbolische plek waar het christelijke Europa ooit een gevoelige tik heeft uitgedeeld aan de islamitische wereld, waarna de opmars van de islam in Europa een halt werd toegeroepen en dit continent (voor het grootste gedeelte) een christelijk continent bleef.
Dat laatste was in 1683. Toen zegevierde het christendom. In 2016? Kijk en oordeel zelf maar...