Ook het CDA is gek geworden

De politieke vernieuwing van het CDA behelst een vernieuwing van de kandidatenlijst voor de Kamerfractie, die uit een groot aantal nieuwe gezichten zal bestaan, met de nieuwe ster Mona Keijzer uit Purmerend op nummer twee. Een flink aantal gevestigde namen keert niet terug en ook de bewindslieden staan niet op de lijst. Vooral dat laatste vind ik raar. Hoe moet je als kiezer nu een oordeel over ministers uitspreken als je er niet eens op kunt stemmen? Voor een bestuurspartij als het CDA waren de ministers vroeger de boegbeelden van de partij. Wat je verder ook van het CDA mag vinden, die gedachte klopt. Om die reden vond ik het ook volkomen juist dat Jan Peter Balkenende twee jaar geleden nog als lijsttrekker van de christendemocraten dienst deed. Het zou heel gek zijn geweest om de man die acht jaar voor het CDA premier was geweest, en bovendien op dat moment nog in functie was, te vervangen voor 'iets nieuws'.

Maar nu moet het blijkbaar anders. Weg met de oude coryfeeën, leve de vernieuwing. Dat een partij als D66 zich met politieke vernieuwing associeert, is tot daaraan toe. Daarvoor is die club opgericht. Maar het CDA? Het CDA stond van oudsher voor politieke degelijkheid en we run this country. Weliswaar ligt die periode alweer enige tijd achter ons, maar het had helemaal geen kwaad gekund als er tenminste één partij was geweest die de nadruk legt op continuïteit en ervaring. Er is tenslotte al politieke vernieuwing genoeg, niet in de laatste plaats omdat we elke twee jaar nieuwe verkiezingen hebben waarbij het parlement bijna aanhoudend van samenstelling verandert. Dat dreigt in september opnieuw te gaan gebeuren. En nu al vindt een uittocht plaats van Kamerleden die nog jong zijn, eigenlijk net komen kijken, maar voor hun eigen loopbaan weer 'iets nieuws' willen. Wat een onzin.

Dat het CDA hieraan meedoet, geeft aan dat ook het CDA gek is geworden. Ik ben tegen politieke vernieuwing, omdat vernieuwing een ziekte is waar je echt niets tegen kunt doen. Overal heersen de vernieuwers die nog veel meer vernieuwing in het vooruitzicht stellen. Het is een geweldig misverstand dat mensen dit willen. De meeste kiezers willen helemaal geen politieke vernieuwing, maar herkenbare politici die hun vak verstaan. Dat leer je alleen door het lang te doen. En het kenmerk van nieuwelingen is dat je ze niet kent. Het is een ontkenning van de democratie als we geacht worden te stemmen op mensen die nog niet gepokt en gemazeld zijn en zich nog moeten bewijzen. Eigenlijk vraagt de politiek daar van de kiezer een blanco cheque. Ik dacht dat dit evident was. Maar ik begrijp blijkbaar niks meer van de politiek.