In De Morgen valt te lezen hoe alwéér een gezin op basis van procedures en regels het presteert om de uitzetting uit te stellen en te blijven proberen toegelaten te worden.
Ze spreken van een tweede gezin dat werd opgesloten in een gesloten centrum van Steenokkerzeel. Een Azerbeidzjaanse moeder met vijf kinderen moest het centrum verlaten. Haar kinderen kreeg namelijk last van 'psychische klachten'. Ze worden gewoon verkast naar een open gezinswoning waar ze lekker in beroep kunnen gaan tegen de uitzetting.
Belgische staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken (N-VA) benadrukt dat het niet de bedoeling is om 'te gaan lopen', hij vreest dus dat het gezin onder gaat duiken. Dit hebben ze namelijk al eens eerder gedaan.
Dus, even voor de goede orde: een gezin, bestaande uit vijf kinderen en een moeder, dat al eens eerder is weggelopen omdat het geen verblijfsvergunning kon krijgen, krijgt een plek in een gesloten centrum waar het weer weg wil vanwege 'psychische problemen' om vervolgens naar een open gezinswoning te verhuizen en daar vrolijk verder verzet tegen de uitzettingsprocedure te plegen, mét kans op vluchtgedrag en onderduiken. Met deze 'strategie' is er nog geen enkel gezin uitgezet sinds het gesloten centrum is geopend. Het is dus in België al net zo'n drama als hier in Nederland!
Incompetentie of onwil lijkt op deze manier een Europese trend te zijn geworden als het om migratiebeleid gaat en de enige met een béétje effectieve maatregelen zijn Hongarije en Italië.