Oh jee, lastige kwestie! Journalistenvakbond: 'Hoe kunnen redacties omgaan met kwetsbare columnisten?'
De redactie van Trouw is, nu ze door de tissues heen zijn, haast genoodzaakt om haar eigen krantenpapier te moeten gebruiken om de tranen te drogen. Waar ging het toch mis bij Seada Nourhussen en waarom waren ze niet inclusief genoeg? Misschien kan ik ze helpen.
Seada Nourhussen kreeg bijna een niet-aflatende stroom racistische reacties te lezen door haar columns. Daar kwam nog eens bij dat de redactie van Trouw haar te weinig steun gaf voor 'haar kwetsbare positie als zwarte, vrouwelijke opiniemaker'.
De redactie van Trouw is natuurlijk niet in het bezit van een anti-racisme toverstaf dus komt het aan op praktische oplossingen! Hier een paar opties:
'Ja Wout dat kun je wel zo zeggen maar jij als blanke heteroman snapt niet hoe zoiets bij een zwarte vrouw allemaal binnenkomt.' Nou, als 'een kritische rubriek van de ombudsman van Trouw' 'de druppel' was, dan is er toch echt iets goed mis. Dat ligt echt niet aan de huidskleur of het geslacht van de opiniemaker, maar aan het gebrek aan karakter.
Daarmee wil ik natuurlijk absoluut niet bagatelliseren dat bedreigingen hard aan kunnen komen, maar vanwege de aard van het werk, namelijk achter je scherm je opinie de wereld in slingeren, is de optie er gewoon om je niet bloot te blijven stellen aan dergelijke haat en nijd. Desnoods laat je een stagiaire de reacties doorspitten op bedreigingen die daadwerkelijk tot actie zouden kunnen leiden en bekijk je die zorgvuldig. Daar zou een concrete rol voor de redactie kunnen liggen. Seada geeft echter nergens aan wat zij dan precies van de redactie verwacht en jammert alleen maar 'niet genoeg'. Daar kan een werkgever of collega natuurlijk óók niet veel mee.
