- Home
- Obama gaat verder dan Nixon: meer afluisterschandalen
Obama gaat verder dan Nixon: meer afluisterschandalen
Barack Obama is meer Nixoniaans dan Richard Milhouse Nixon zelf.
Op onze eigen Stars en Stripes pagina en op de Koffiehoek heeft u de afgelopen weken als één en ander kunnen lezen over de schandalen die Amerika op dit moment teisteren. Het gaan dan vooral om BenghaziGate (het is iedereen nu duidelijk dat de administratie bewust loog over het hoe en waarom door te pretenderen dat het om een uit de hand gelopen demonstratie ging), een IRS-schandaal waarbij Tea Party en andere conservatieve groepen en individuen bewust werden lastig gevallen, én afluisterpraktijken.
In dit stuk wil ik het vooral hebben over het laatste schandaal, waar Jos Lubbers gisteren ook al aandacht aan besteedde.
Richard Nixon, de befaamde oud-president, werd uiteindelijk gedwongen om te stappen omdat hij en zijn adviseurs de rivalen van de Democratische Partij (illegaal) hadden afgeluisterd. Nadat de individuen die de afluisterapparatuur hadden aangebracht werden gepakt, bleef Nixon volhouden dat hij er niets mee te maken had. Toen bekend werd dat hij gesprekken in het Witte Huis altijd opnam deed hij lastig, weigerde hij mee te werken, om uiteindelijk zwaar geredigeerde transcripten naar buiten te brengen, waarvan het duidelijk was dat hij het één en ander probeerde te verbergen.
Na lang zwoegen van twee journalisten, waaronder Bob Woodward van de New York Times, was Nixon uiteindelijk gedwongen om meer informatie prijs te geven en, uiteindelijk, zelfs op te stappen.
De reden dat Nixon zich schuldig maakte aan bovenstaand onethisch gedrag en zelfs misdrijven is dat hij een buitengewoon paranoïde man was. Hij was ervan overtuigd dat anderen hem kapot wilden maken omdat hij niet bij de zogenaamde Amerikaanse élite behoorde; hij was een outsider die zich naar de top van de macht had gewerkt. Daarom probeerde hij zoveel mogelijk informatie te vergaren over zijn 'vijanden' (ook als die mensen hem helemaal geen kwaad hart toedroegen, maar dat had Nixon niet door. Iedereen was immers een vijand). Nixon had daarbij lak aan de wet.
Dat gedrag - paranoïde, het verdoezelen van problemen en fouten, en de wet aan je laars lappen - noemen we sindsdien 'Nixoniaans' gedrag. Decennia zijn ondertussen voorbij gegaan waarin er nooit echt een opvolger van Nixon is geweest. De presidenten na hem waren beduidend minder paranoïde en hadden zowaar iets van respect voor de wet.
Helaas geldt dat niet voor iedereen. Amerika heeft haar nieuwe Nixon namelijk gevonden.
Zijn naam is Barack Obama, en hij is net zo paranoïde en glad als de man die blijkbaar zijn republikeinse voorbeeld is.
Je kan dit het beste zien aan de manier waarop hij omgaat met de media. Hij houdt zo weinig mogelijk persconferenties, dit terwijl de meeste leden van de pers hem buitengewoon goed gezind zijn (of waren?). En als hij dan zijn riedeltje afsteekt voor verzamelde journalisten rent hij daarna zo snel mogelijk weer weg.
Dat is vervelend en naar voor Amerikaanse journalisten, maar het wordt nog vele malen erger. Enige tijd geleden werd namelijk bekend dat de regering-Obama journalisten op een ongelooflijke grote schaal heeft afgeluisterd. Voor zover toen bekend ging het vooral om leden van de Associated Press. Meer dan honderd AP'ers zouden zijn afgetapt omdat twee van hen 'gevoelige informatie' in handen hadden gekregen.
Toen journalisten daar eenmaal van hoorden was het hek natuurlijk van de dam. De journalistiek wordt beschermd, en terecht. Een president kan ze niet zomaar afluisteren omdat ze hem onwelgevallige artikelen plaatsen.
De media gingen dus zowaar een keer los. Er werd zowaar over bericht, er werd gegraven en... wat blijkt nu? Ook andere journalisten zijn afgeluisterd en in de gaten gehouden:
In all, Ronald C. Machen, Jr., the U.S. Attorney for the District of Columbia, has seized records associated with over thirty different phone numbers. In the filing that included the new information, the last four digits of each telephone line targeted by the Obama Administration is redacted. Two of the numbers begin with area code 202 and the exchange 456, which, according to current and former Administration officials, are used exclusively by the White House. (The phone number for the White House switchboard is (202) 456-1414.)
At least five other numbers targeted by the government include the area code 202 and the exchange 824. The phone number for the Fox News Washington bureau, which is publicly available, is (202) 824-0001. Rosens work phone number at Fox News begins with the same area code and exchange.
The document uncovered today suggests the government seized call detail records from Rosens work and cell phones, which would show whom he called, who called him, how long they spoke, and the times of the calls. The document suggests that the government was seeking only the subscriber records for the two White House numbers targeted, information that a government source said would include the name of the official who used the specific line.
Zie ook deze video:
'The president believes this deeply: That the press is allowed to pursue investigated journalism freely... if you're asking me whether the president believes that journalists should be prosecuted for doing their job, the answer is no', aldus persvoorlichter Jay Carney.
Natuurlijk weten we dat die journalisten niet vervolgd worden. Daar gaat het helemaal niet om. De regering gebruikt het 'medeplichtigen' verhaal alleen maar om toestemming te krijgen om hun telefoons af te tappen en hun emails te doorzoeken. Ze worden niet vervolgd, maar wel continu in de gaten gehouden en afgeluisterd. Dát, meneer Carney, is het échte probleem.
En dat is niet alles. Niet alleen AP- en Fox-journalisten worden afgeluisterd, maar leden van andere media ook. Zie hier de perikelen van Sharyl Attkinsson, van CBS, die opeens computerproblemen kreeg (berichten dat ze waren gehackt) nadat ze iets had geschreven over een voor Obama gevoelig onderwerp. De kans is natuurlijk bijzonder groot dat de staat hiervoor verantwoordelijk is.
Het is iedereen onderhand duidelijk, ja zelfs journalisten: Obama is een Democratische Nixon. De man heeft lak aan oude regels, gebruiken en wetten. Hij doet wat hij wil, zonder zich iets aan te trekken van anderen.
Conclusie: 'Hope and change is' ingeruild voor 'hacking and tapping'. Met dank aan de 'meest transparante' (ahem, kuch, kuch) president ooit.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook