NRC columniste Caroline de Gruyter loopt weer te janken: 'we raken afgestompt'

Of het nou over vluchtelingen gaat die de EU niet in komen of er ergens een rechtse partij wat harde taal gebruikt, mevrouw De Gruyter gaat er helemaal aan onderdoor. Tweehonderd Afrikanen verdronken op de Middelandse Zee? Kost haar weer een nacht slaap.

Niet zoveel slaap dat ze er niet even een column over kan schrijven waar ze eigenlijk alleen maar zegt hoe erg ze het vind en hoopt dat iemand anders wel met een oplossing komt, natuurlijk. De hoop is natuurlijk dat er bij de lezers een knop omgaat en ze denken 'dit kan zo niet langer' maar waar wordt die oplossing dan gezocht? In het domein van de compassie en empathie. 'We moeten helpen' is het antwoord waar ze op hoopt.

Ze had prima kunnen pleiten voor hulp aan vluchtelingen om weer terug te keren naar land van herkomst of voor een kwalitatief betere opvang als ze toch al jaren voor de grens vastzitten en niet terug kunnen, maar nee, vooral alleen maar emoties zenden.

Dan nog even de volstrekt originele en nooit eerder vertoonde nazi-vergelijkingen bij rechtse partijen voor extra effect. De Italiaanse vice-premier zou op hebben geroepen tot 'massale zuivering' (waarmee bedoeld wordt dat illegale Roma het land uit moeten worden geknikkerd, niet dat er een concentratiekamp in de steigers staat) of dat dezelfde retoriek bij moslims wordt gebruikt als bij Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog (Ook niet een eerlijke vergelijking).

Ze eindigt haar column met gezwets over dat de bevolking maar aan de zijlijn staat en zwijgt terwijl er van alles gebeurt. Zij insinueert hiermee dat zij in ieder geval haar mond heeft opengetrokken en moreel gezien dus alles heeft gedaan waarvoor ze betaald wordt, nu jullie nog, luilakken!