Nogmaals kandidatuur Van Ypersele voorzitterschap VN–klimaatpanel

Zeven vooraanstaande Belgische wetenschappers protesteerden tegen de kandidatuur van Jean-Pascal van Ypersele voor het voorzitterschap van het IPCC. De Belgische Standaard berichtte daarover. Een anonieme lezer maakte bezwaar. De ombudsman van de Belgische Standaard, Tom Naegels, mengde zich in de zaak en vond dat de krant te veel gewicht had gegeven aan de open brief van de ondertekenaars. De Canadese 'Friends of Science' leggen uit waarom hij het mis heeft.

Eerder rapporteerde ik over de bezwaren van een aantal vooraanstaande Belgische wetenschappers tegen de kandidatuur van Jean–Pascal van Ypersele als voorzitter van het VN-klimaatpanel (IPCC) ter opvolging van Rajendra Pachauri. De Belgische Standaard berichtte daarover, maar kreeg daar later enigszins spijt van, nadat een anonieme lezer daartegen bezwaar had gemaakt. De ombudsman van de Standaard, Tom Naegels, bemoeide zich er mee en vond dat krant te veel gewicht had gegeven aan de open brief van zeven ondertekenaars.

Op zijn beurt nam de Canadese 'Friends of Science' het op voor de zeven ondertekenaars.

Onder de titel, 'De 'Grote Mandrenke' van de Vrije Mening[1] – on Climate Change', schreef Michelle Stirling, Communications Manager van Friends of Science Society, Calgary, Alberta, Canada:

De Ombudsman van “De Standaard” in België rapporteerde een klacht over een recent artikel waarin zeven wetenschappers vraagtekens zetten bij de geschiktheid van Jean-Pascal van Ypersele als mogelijke volgende voorzitter van het IPCC. De ombudsman rapporteerde dat de (anonieme) schrijver van mening was dat iedereen die geen klimaatwetenschapper was geen stem zou mogen hebben. De klager stelde dat deze gerespecteerde Europese wetenschappers, geleerden, ingenieurs hun mond moeten houden – simpelweg omdat ze geen ‘klimaatwetenschappers’ zijn – als ze zien hoe wetenschappelijke principes door politieke spelletjes bij het IPCC ondermijnd worden, hoe nationale economieën tuimelen wanneer roofzuchtig klimaatbeleid voorkeur geeft aan oneconomische alternatieve energieleveranciers en ‘koolstof’handelaren, terwijl het Midden-Oosten overkookt, en het US EPA klimaatbeleid de omzetting van voedsel in brandstof ondersteunt.

Je ziet de resultaten van het ‘wetenschappelijke’ klimaatbeleid van het IPCC om je heen! Maar als je geen ‘klimaatwetenschapper’ bent, mag je je mond niet open doen.

Wie is er meer geschikt dan een econoom om op 'heat or eat’ armoede – veroorzaakt door het klimaatbeleid – commentaar te leveren? Wie zijn er meer geschikt dan een econoom en ingenieur om de gevolgen van stijgende energieprijzen en dalende aandelenkoersen te onderzoeken? Wie beter dan een filosoof om de drijvende krachten achter het IPCC te onderzoeken, een organisatie die ver afgedwaald is van haar oorspronkelijke rapportagetaak tot één die beslist over de besteding van miljarden dollars, gebaseerd op twijfelachtige klimaatmodellen? En op dat gebied kunnen we vertrouwen op een wetenschapper of ingenieur, die vertrouwd is met algemene wetenschappelijke principes en computermodellen en die kan wijzen op de zwakke punten.

Moeten wij – alle burgers – niet vrij zijn om over een dergelijk beleid en dergelijke uitkomsten kritische vragen te stellen?

Ben je in Europa, een gebied met een lange geschiedenis, de wilde schommelingen van de natuur vergeten die ook deel zijn van die geschiedenis? De 'Grote Mandrenke' in de stormvloeden van de 1219 en 1362? Ben je de Franse Revolutie vergeten tijdens de Kleine IJstijd? Vriestemperaturen, regenseizoenen, falende oogsten, honger en wanhoop. Allemaal zonder SUV’s of ‘carbon voetafdrukken'. Als je je dit herinnert, hoef je niet naar een klimaatwetenschapper of deskundige te gaan om je af te vragen: hoe kan het IPCC beweren dat mensen en kooldioxide het weer of het klimaat bepalen op een catastrofale manier?

Europa begon de traditie van het academisch onderzoek en beschermde dit recent met het vieren van 900 jaar vrij en open onderzoek, de Magna Charta Universitatum. Dus waarom, in deze context van open onderzoek, wordt het plotseling ‘verboten' om het IPCC aan de tand te voelen? Waarom wordt het debat afgesloten? Waarom worden degenen die twijfelen gekwalificeerd als 'deniers', negationisten, of in dienst van ‘Big Oil’ … of deel van de tabaklobby?

De zeven wetenschappers die Van Ypersele’s geschiktheid betwijfelden, zijn allen deskundig in aanverwante gebieden en vertrouwd met onveranderlijke wetenschappelijke principes en logica – of spreken alleen klimaatwetenschappers voor deze gebieden vandaag? Wij denken van niet.

Mag niemand vragen of de wetenschappelijke pleitbezorgers van de klimaatopwarming, die dit beleid doordrukken, op één of andere manier betaald worden door Big Green? Mag niemand hoop hebben op een meer neutrale voorzitter van het IPCC – een meer responsief leiderschap – die de overheden reeds vijf of tien jaar geleden op de hoogte zou gebracht hebben van het feit dat de opwarming van de aarde tot stilstand is gekomen, ondanks een stijging van de kooldioxide? Zou IPCC–rapportage niet tijdiger, opener en eerlijker moeten zijn? Om dit te realiseren, moeten we ook een IPCC–leider hebben die open staat voor discussie.

De ‘catastrofale antropogene opwarming van de aarde'–hypothese (CAGW) wordt algemeen door het publiek aanvaard. Vreemd genoeg is dit ongeveer de enige reden voor de bouw van projecten voor 'duurzame energie', aangezien het bewezen is dat wind– en zonne–energie duur en onbetrouwbaar zijn. Maar de schrik–aanjagende emotionele retoriek van milieugroeperingen, van wie sommigen deelnemen aan de CO2–emissiehandel, brengen gewone kiezers ertoe het ‘klimaatveranderingsbeleid' en ‘hernieuwbare’ energie te eisen – zelfs als het meer kost – en hun regeringen te bedelen om ‘de planeet te redden’.

Ondertussen vernietigen ze al het andere – de economie, de wetenschappelijke methode, gezond verstand en vrijheid van meningsuiting.

De data– en computerprogramma’s bewijzen de CAGW–hypothese niet. Temperaturen zijn nu onveranderd voor meer dan 16 jaar, ondanks een stijging van het kooldioxidegehalte in de atmosfeer. Dit is iets waar we allemaal over moeten kunnen praten, vrijuit en zonder te worden gedenigreerd.

Uit Canada, salueren we De Standaard voor het feit dat het de moed heeft om dat aan de orde te stellen.

Maak dat, in de toekomst, onze stemmen niet lijden onder een “Grote Mandrenke”. De laatste ‘verdrinkings’ (of vloed) problemen in de Lage Landen losten jullie op met dijken en zeeweringen – het huidige probleem kunnen we alleen oplossen door het openen van kanalen om de wetenschap ongehinderd te laten vloeien.

Friends of Science Society of Canada steunt de moedige zeven die zich uitspraken over hun zorgen dat de volgende voorzitter van het IPCC zich open dient te stellen voor discussie en debat.
– – –

[1] De “Grote Mandrenke” (in het Oud Saksisch) was één van de grootste overstromingen die Europa heeft meegemaakt, waarbij 25.000 mensen verdronken. Deze vond plaats in 1362.

Nederlandse vertaling: Albert Jacobs, Co-founder, Friends of Science Society

Aldus Friends of Science.

Bron hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.