Nieuw dieptepunt voor Nederlandse TV - 'De diva in mij': onzekere vrouwen krijgen hulp van dragqueens

Wat klinkt als een parodie op klassieke 'hulpprogramma's', blijkt bittere realiteit. Zielige vrouwtjes uit een armzalig sociaal milieu, die in het zonnetje worden gezet vanwege hun jarenlange inzet of doorzettingsvermogen... maar dan door dragqueens. Triester dan dit wordt het niet.

Alleen al vanwege het concept: 'onzekere vrouwen die geholpen worden door dragqueens', weet je al dat het BNNVARA is die deze drek drag op de buis slingert. Wat een totale culturele armoede. In een totale wanhoopspoging heeft de programmaselectiecommissie, kennelijk op basis van een brainstormsessie 'waar geen foute ideeën zijn', een paar dartpijlen gegooid en de uitkomsten daarvan met elkaar verbonden.

De eerste pijl landde op 'iets met mensen helpen'. 'Iets met tolerantie' had al een dartpijl, al wist niemand wie die had gegooid. Vervolgens mocht men waarschijnlijk stemmen over de minderheidsgroep die in 2019 nog niet zoveel aandacht heeft gekregen en na wat overleg is 'dragqueens helpen zielige vrouwtjes' hét idee waar iedere manager en baas wel een vinkje voor durfde te geven...

Valt het concept in de praktijk dan wellicht nog mee? Nee. Ik heb het niet eens durven kijken maar volgens mij kan ik het zo uit de losse pols wel invullen:

Je krijgt één of ander moeketje in beeld die, vanwege het overlijden van haar man, zich obsessief bezig is gaan houden met een sportkantine of iets dergelijks. Na een jaar of tien krijgt een vriendin of familielid door dat dit vrouwtje wel héél hard achteruit is gegaan, als gevolg van obsessief gedrag om haar verlies te verwerken en een sociale omgeving die haar jarenlang voor lief nam.

Daarom besluit een familielid 'hulp' in te roepen. Niet van een professional (want wachtlijsten en duur) maar iets luchtigs wat, als het even kan, ook het narcisme van het familielid voedt door op televisie te kunnen komen. En zo begint de 'hulp', met een verslonsde vrouw die de deur opendoet en wordt overrompeld door het enthousiasme van een dragqueen, te vergelijken met een Fred van Leer die een limietloze creditcard in de straten van Milaan vindt.

Er wordt vervolgens wat geluld over hoe mooi en normaal de dragqueen is. Het drama van het vrouwtje komt ook even aan bod en dan blijkt de perfecte remedie een make-over te zijn. Daar heeft de dragqueen hulp-queens voor nodig, met ieder hun eigen expertise. Het moeketje wordt omgedraaid, kijkt in de spiegel me de handen voor de mond en zegt: 'dit had ik écht niet verwacht.' Dan wordt ze de catwalk opgeduwd en staat haar hele familie en vriendenkring op haar te wachten.

Varianten van 'Oh wat mooi!', 'De nieuwe jij' en 'Dit heeft ze echt verdiend' komen in diverse shots voorbij. Er wordt nog even gelachen met de dragqueens en je krijgt van alle drie een kusje dat via de hand in de camera wordt geblazen. Je avond eindigt met een wandeling in het park terwijl je een existentiële crisis ervaart en probeert te bevatten wat je zojuist volledig af hebt gekeken.