Doen we keurig via de hulpindustrie.
De situatie in Zimbabwe is schrijnend/gruwelijk/onmenselijk en daarnaast komisch. Robert Mugabe is er vandaag voor de zevende keer op rij geïnstalleerd als president. En Nederland is een van de verantwoordelijken voor deze farce. Wij blijven Zimbabwe namelijk steunen.
Nee, dat doet de Nederlandse staat inmiddels niet meer direct. Dat werd toch een beetje te gortig. Mugabe is namelijk een grote boef en het is lastig uit te leggen waarom wij een corrupte potentaat in het zadel houden. Daarom heeft het ministerie voor Ontwikkelingssamenwerking de handen ineengeslagen met ngo's als Oxfam Novib en Cordaid. Dat gaat als volgt: de Nederlandse staat maakt keurig geld over op de rekening van deze hulpindustriëlen, waardoor Nederland niet in directe zin betrokken is bij de hulp aan Zimbabwe.
Goh, zult u misschien zeggen, we moeten die arme Zimbabwanen toch helpen? Ja, zeker moeten we dat. Maar dat doen we niet door het falen van een corruptie president te verzachten en zijn wanbeleid te ondervangen met ons hulpgeld. Als Mugabe het geld voor gezondheidszorg wil besteden aan zijn vloot BMW's is dat prima, maar dan moet hij daar op afgerekend worden. Middels een stembus, middels een revolutie, het maakt niet uit. Maar als we de onvrede willen kanaliseren in een beweging die het einde van Mugabe inluidt, moeten we niet voortdurend de grond voor onvrede wegnemen.
Zolang Zimbabwe volstroomt met Westers hulpgeld, hoeft Mugabe zich geen zorgen te maken. Het volk is min of meer tevreden en het kost hem niets. Bang voor een opstand hoeft hij niet te zijn. Het zijn Nederlands hulpgeld en de ngo's die mede mogelijk maken dat Mugabe nu al 33 jaar aan de macht is.