Nederland pestland: 1 op de 10 kinderen wordt gepest

Uit de Monitor Sociale Veiligheid blijkt dat maar liefst 1 op de 10 Nederlandse kinderen (stelselmatig) gepest wordt. De Telegraaf citeert de jonge Danilo (10 jaar oud), die het niet alleen moet ontgelden als hij naar school gaat, maar thuis ook:

Er zijn natuurlijk twee punten met die laatste strategie:

1. Het is wel degelijk van belang dat je je kind vanaf dag één leert dat zijn of haar eigenwaarde volledig afhankelijk moet zijn van zijn of haar eigen denkbeelden; van zijn eigen principes en zijn gedrag. Als je voor je gelukservaring afhankelijk bent van de goedkeuring van anderen zul je nooit gelukkig zijn. Dat moet je er vanaf dag één inrammen bij een kind.

2. Maar dat betekent niet dat je als vader niets doet als één van je kinderen gepest wordt. Ja, je bouwt het zelfbeeld van het gepeste kind op, en je leert hem dat zijn geluk van hemzelf afhankelijk is en dat de meningen van anderen er niet toe moeten doen, maar tegelijkertijd zorg je er natuurlijk wél voor dat kinderen die andere kinderen pesten gestraft worden. Het één sluit het andere niet uit. Sterker nog, beide strategieën horen bij de opvoeding: aan de ene kant vertel je kinderen dat hun geluk afhankelijk moet zijn van zichzelf, maar aan de andere kant leer je ze ook hoe ze zich in een sociale setting horen te gedragen.

En dat brengt me bij het volgende punt: er is in Nederland al jaren aandacht "voor pesten," maar er wordt nog steeds niet écht iets aan gedaan. Niet in gezinnen en niet op scholen. Wat er thuis gebeurt kan de overheid niet goed controleren, maar op scholen natuurlijk wél. Maar als een kind daar gepest wordt krijgen zij en haar ouders te horen dat ze het maar "samen met de anderen kinderen moeten oplossen." Juf en meester draaien zich om, gaan maar weer een peukje roken, en het kind in kwestie wordt vervolgens weer voor alles en nog wat uitgescholden -- en erger.

Dát is natuurlijk het echte probleem hier. Dat kinderen zich misdragen is niet schokkend. Maar dan is het aan volwassenen -- ouders en docenten -- om hun gedrag bij te sturen. Dat dit nauwelijks of niet gebeurt is ronduit schandelijk.