Nederland blijft ruziën met Europa

Wederom liggen Europees beleid in de weg voor daadkrachtig optreden in eigen land. De lijst met aanvaringen tussen de Nederlandse regering en de Europese Unie wordt groter en groter.

De kwestie die nu opspeelt, is de uitzetting van enkele terroristen die op zich laat wachten. Mag niet van ome Europa, zo meldde De Telegraaf vanochtend.

Zorgwekkende ontwikkeling, en niet alleen omdat het gaat om personen die we als ongewenst hebben verklaard. Het lijkt me helder dat het voor iedereen beter is als we terroristen zo snel mogelijk op de plek krijgen waar ze voor de rechter moeten verschijnen. Wat de kwestie extra lading geeft, is het feit dat Nederland al anderhalf jaar zeurend en jammerend door Europa trekt om te ageren tegen Europese regelgeving. De immigratieregels, dubbele paspoorten, mogelijk zometeen het boerkaverbod: Brussels says no. En het pijnlijke is: Nederland heeft volstrekt gelijk. Landen met een verzorgingsstaat als de Nederlandse, zijn helemaal niet gebaat bij de blij-liberale migratie-agenda van Eurocommissaris Cecilia Malmström. De Nederlandse belangen zijn helaas zo anders dan die van enkele andere Europese lidstaten, dat Gerd Leers kan blijven roepen tot hij een ons weegt - de cultuurrelativistische Brusselse agenda zal hoogstens op onbelangrijke details nog verscherpt worden.

Vanuit Den Haag worden de ontwikkelingen met argusogen gevolgd. Nederland wil geen al te dwarse positie innemen omdat daarmee de wens om een miljardenkorting op de Nederlandse bijdrage te krijgen, in gevaar komt. Volgens sommige figuren (we noemen een Ferry Mingelen) heeft het PVV-Polenmeldpunt die wens al om zeep geholpen. Daar geloof ik geen klap van. Maar als Nederland blijft opkomen voor zijn eigen belangen, dan wordt het een heel lastige zaak. Zo werkt de Europese chantagemachine: wie bukt voor Van Rompuy, krijgt daarna lekkers.

Een Nederlandse opt-out op Europees beleid zou een optie kunnen zijn. Als we niet meer meedoen, hoeven we ons er immers ook niet aan te storen. Dat zou echter een radicale breuk zijn met het verleden. Nederland heeft vijftig jaar lang geloofd in de kracht van Europese samenwerking vanuit het idee dat je gezamenlijk afspraken maakt en die ook nakomt. Met name het CDA is zeer huiverig over het laten varen van dit ideaal. VVD opperde echter in 2010 al via Paul de Krom dat een opt-out tot de mogelijkheden behoort. PVV-Kamerlid Sietse Fritsma heeft bevestigd dat hij een dergelijk scenario niet onrealistisch acht. En half februari zette Raymond Knops (CDA) de deur in Sp!ts op een kier. Het blijft voor de christen-democraten een zeer onwenselijke optie, maar hij sluit niet uit dat Nederland uit Europese verdragen stapt.

In het Catshuis liggen niet alleen bezuinigingen op tafel. De PVV krijgt op financieel gebied de meeste aderlatingen te verwerken. Daar zal wat tegenover moeten staan. Strenger immigratiebeleid is één van de opties, maar zal tot nieuwe problemen met Europa leiden.

De conflicten tussen Den Haag en Brussel zijn voorlopig niet van de lucht.