Opeens begrijp je waarom de overvallers tot hun daad zijn gekomen; de familie praat al hun wandaden goed.
In plaats van zich kapot te schamen voor de doldwaze acties van hun kroost, eisen de nabestaanden van één van de overvallers in Deurne werden doodgeschoten dat de juweliersvrouw die zichzelf, haar man en hun bezittingen verdedigde
alsnog wordt vervolgd. Dit terwijl het Openbaar Ministerie eerder tot de conclusie kwam dat de vrouw het recht had om in te grijpen.
De advocaat van de familie van Abdel H. (20) legt uit:
De nabestaanden van Abdel H. (20) hebben vraagtekens bij het standpunt van het OM, legde Plasman uit. Ze vragen zich bijvoorbeeld af of het echt nodig was om hem vanachter een deur met het eerste schot recht door het hart te schieten. Ze vinden bovendien dat de rechter in zo'n ernstige zaak het laatste woord moet hebben en ze willen in een proces de kans hebben op spreekrecht. Het kunnen uiten van hun gevoelens is van groot belang voor de verwerking, zegt Plasman.
Ze willen hun verhaal doen? Wélk verhaal? Dat ze een crimineel hebben opgevoed die het volstrekt normaal vond om andere mensen te bedreigen en goud, diamanten en geld afhandig te maken? Dat ze zich enorm schuldig voelen omdat ze ernstig tekort zijn geschoten in hun verplichten jegens hun familie én meteen ook even de rest van de maatschappij? Dat is namelijk het enige waar ze iets over mogen zeggen.
Helaas denken ze daar zelf anders over. Zij willen 'genoegdoening' en Abdel natuurlijk presenteren als het grote slachtoffer van dit verhaal die geheel per ongeluk in een overval belandde, en ook nog eens bij toeval de juwelier bedreigde en allerlei juwelen in zijn tas probeerde te stoppen... om vervolgens voor niets zomaar een kogel in zijn hart te krijgen.
Heel zielig inderdaad, zoiets!