Motie van wantrouwen: Wordt Labour-leider Corbyn het volgende slachtoffer van de Brexit?

Diepe verdeeldheid heerste en heerst er in het Verenigd Koninkrijk rondom Brexit: eigenlijk was het net een wedstrijd. En net als bij een wedstrijd zijn er winnaars en verliezers, en moeten verliezers in zekere mate aansprakelijk gehouden worden voor hun teleurstellende prestatie.

Dat is het probleem als je je te sterk probeert te maken voor één kamp, je zult ongetwijfeld aansprakelijk gehouden worden voor je standpunten en de eventuele gevolgen. David Cameron heeft al bekend gemaakt in oktober af te zullen treden als partijleider en premier als gevolg van de teleurstellende referendumuitslag. Een extremer voorbeeld is de Labour-politica Jo Cox, die haar pro-Bremain-mening vorige week met de dood moest bekopen.

Nu is de leider van haar partij, Jeremy Corbyn, aan de beurt om zich te verantwoorden voor zijn aandeel in de Brexit. In tegendeel tot Cameron wordt hem juist verweten dat hij zich veel te laat in de discussie heeft gemengd, wat een duidelijk gebrek aan leiderschap toont. Mede hierdoor zou de steun voor de Brexit zo groot zijn geweest op plekken waar men traditioneel Labour stemt, de industriegebieden van de vorige eeuwen die er tegenwoordig verpauperd bijliggen. Op zich hebben ze hier een aardig punt op het eerste gezicht. Toch kun je je afvragen of het een verschil had gemaakt als Corbyn zich eerder en actiever had ingezet voor een Bremain. Het verschil in stemgedrag lijkt veel dieper geworteld te zijn dan in politieke voorkeur, in tegendeel zelfs. De scheidslijnen tussen blijven en gaan lagen vooral tussen jong en oud en hoog- en laagopgeleid.

Hoe het ook zij: twee Labourleden hebben genoeg gehad van Corbyn, en willen de man zonder overtuigingskracht zo snel mogelijk vervangen door een meer capabele partijgenoot. Maandag zal duidelijk worden of deze motie genoeg steun krijgt om hem ook daadwerkelijk te onttronen. De tekenen zijn er in ieder geval, en het zou Corbyn sieren om voor die tijd zelf de eer aan zichzelf te houden, net zoals Cameron dat durfde te doen - waarvoor veel respect. Dat zou tenminste weer één rode rakker schelen, wat alleen maar goed is natuurlijk.

Zijn eigen reactie op de Brexit was in ieder geval niet al te overtuigend:

Nee, zelfs mede-Labourlid en voormalig premier Tony Blair vindt Corlyn's optreden niet om over naar huis te schrijven.