Reanimatie veel te vanzelfsprekend

Ouderen worden gereanimeerd terwijl dit onnodig en ongewenst is.

Slechts in uitzonderlijke gevallen wordt bij reanimatie het leven van de betreffende oudere gered. En zelfs wanneer de reanimatie 'succesvol' verloopt, verslechtert daarna meestal de lichamelijke en geestelijke gezondheid waardoor de kwaliteit van leven afneemt. Vereniging voor specialisten ouderengeneeskunde Verenso pleit daarom voor een nieuwe richtlijn voor het reanimatiebeleid en Van der Veen (PvdA) stelde gisteren over dit onderwerp kamervragen. Überhaupt is van de 25.000 reanimatiepogingen in Nederland is nog geen 14% een succes. Waarom zo vanzelfsprekend reanimeren, terwijl niemand daar beter van wordt?

Op dit moment wordt zodra de ambulance gebeld is de reanimatie vanzelfsprekend in gang gezet. Ambulancehulpverlener Erik van Engelen in de Volkskrant:

Niet alleen in het geval van ouderen zouden er vraagtekens geplaatst moeten worden bij het vanzelfsprekend reanimeren. Er zijn ook jongere mensen die liever niet worden gereanimeerd. Bijvoorbeeld omdat ze zich liever neerleggen bij de wil van God, bij het lot, of omdat ze liever het leven laten bij een hartstilstand tijdens een fietstocht, dan een anonieme dood sterven op de intensive care.

Vanzelfsprekend reanimeren past bij het ethos van de hedendaagse gezondheidszorg. Op dezelfde manier wordt er wanneer er kanker wordt geconstateerd, haast vanzelfsprekend overgegaan op operatie/ bestraling/ chemo. Alles om het leven maar zo veel mogelijk te rekken. Langer = per se beter, zo lijkt het. Maar misschien moeten we onze focus eens verleggen van de kwantiteit naar de kwaliteit van leven (en sterven).

 

Foto: photobucket.com door guitarbum00