Merkel heeft weinig geleerd van WOII en wil in Egypte dezelfde fouten maken
Bondskanselier Merkel: "We kunnen de landen helpen, maar de juiste weg kunnen ze slechts alleen vinden." Hoopvolle woorden, maar schone schijn.
Kijk eens aan. Eindelijk begint het linkse en neokolonialistische idee dat het Westen eigenhandig hele dictatuurstaten in gezonde en rendabele democratieën kan transformeren, af te brokkelen. Bij monde van verreweg het belangrijkste land van Europa en de EU - Duitsland - konden we vandaag deze woorden optekenen:
Bondskanselier Merkel vindt dat Egypte en andere Arabische landen hun weg naar verandering grotendeels alleen moeten zoeken. Voor het buitenland is daarbij maar een beperkte rol weggelegd, zegt Merkel in een interview met de Frankfurter Allgemeine.
Dit zijn natuurlijk hele terechte woorden. Een land kan uiteindelijk alleen een duurzame democratie en rechtstaat worden als de veranderingen van binnenuit komen. Je kan immers televisies of varkensvlees exporteren, maar geen mensenrechten en principes. Denken dat je als Brussel of afzonderlijke EU-lidstaat wel eventjes een ontspoord land weer op de rails kan zetten, is pijnlijke zelfoverschatting. Het leidt alleen maar tot bedrog, teleurstellingen en vooral heel veel over de balk gesmeten ontwikkelingshulp-euro's.
Goed dus dat Merkel een wat realistischer beleid jegens conflictregio's voorstaat! Of is het toch schone schijn? Frau Angela verkondigt in hetzelfde interview namelijk ook dit:
Merkel zegt dat de Europese Unie zich vanaf het begin van de Arabische Lente in 2011 met de ontwikkelingen bemoeid heeft, door bijvoorbeeld extra financiële steun beschikbaar te stellen. Het geld werd gegeven om het democratisch proces en hervormingen te ondersteunen. "We kunnen de landen helpen, maar de juiste weg kunnen ze slechts alleen vinden", zegt Merkel.
Kortom: Merkel verandert van koers zonder ook maar een seconde zelfreflectie te plegen. Dit is hoe dat overkomt: 'Ja, we gaan vanaf nu vooral Egypte zichzelf laten emanciperen en laten evolueren tot een puike staat, maar toch nemen wij geen afstand van ons eerdere beleid wat haaks staat op ons nieuwe inzicht.' Huh? Geen bemoeienis is geen bemoeienis, mevrouw de bondskanselier, dus ook geen financiële steun voor Mubarak, Morsi, Al-Sisi of wie er dan ook momenteel voor farao speelt.
Dat Merkel er in werkelijkheid dus helemaal niet zoveel van begrepen heeft, blijkt ook wel uit een ander stukje naïef commentaar:
Een oplossing in Egypte is volgens Merkel alleen mogelijk als het land de weg vindt naar een vreedzame dialoog waarbij geen enkele partij mag worden uitgesloten.
Vandaar dat de NSDAP ook terugkeerde in de Bondsdag nadat de Russen en de Geallieerden Berlijn veroverden in 1945? Oh nee, wacht. De leiders werden gevangengezet of opgehangen, de organisatie is tot op de dag van vandaag veboden en iedereen met fascistische sympathieën mag geen politieke functie bekleden. Een heel pakket wetten en zelfs bepalingen in de Duitse federale Grondwet moeten er voor zorgen dat een nieuwe Hitler of Goebbels nooit zal kunnen opstaan. (Neo)nazi's worden in Duitsland gewoon als partij uitgesloten van welke vorm van dialoog dan ook.
Is dat erg? Nee hoor. Sommige groeperingen zijn nu eenmaal zo extreem; die moet je niet aan de knoppen laten zitten. Met man en macht zorg je ervoor dat zij nooit verder zullen komen dan een margegroepering. Terug naar Egypte: de Moslimbroeders doen qua geweldsfantasieën tegenover Joden niet onder voor de nazi's van weleer. Daarnaast hebben ze de afgelopen weken laten zien graag te 'Kristalnachten' in Koptische wijken en kerken. Dit zijn geen figuren om binnen te laten in het landsbestuur; dit zijn lieden om te verjagen en zonodig gevangen te zetten. Precies zoals er tachtig jaar geleden in Duitsland met de nazi's had moeten gebeuren.
Merkel lijkt dus in eerste instantie hoopvolle woorden te spreken over Egypte, maar in werkelijkheid snapt ze er niks van. Ze snapt ook geen biet van de geschiedenis van haar eigen land. Gelukkig zijn er in september verkiezingen bij de Oosterburen: een uitgelezen moment om deze naïeve mevrouw te vervangen door iemand die wél de juiste toon weet aan te slaan wanneer het gaat om buitenlands beleid.
