Meneer pastoor en Urgenda

Als klein jochie in de jaren vijftig herinner ik me nog de Goedheiligman en zijn knecht als iets wat een mengeling was van leuke dingen zoals cadeautjes krijgen, maar ook angst voor straf door Zwarte Piet voor dingen waarvan ik me niet bewust was. Het liep altijd goed af en het was één keer per jaar. Maar eenmaal op de lagere katholieke school deed meneer pastoor zijn intrede in de godsdienstles. Och, het ging allemaal in goede gemoede, dat wel. Maar toch, er op terugkijkend ruim 60 jaar later, was daar altijd een diffuus schuldgevoel, de Erfzonde die leerde dat de mens al bij geboorte verdoemd was. Deed je echter je best door de leven volgens alle voorschriften en geboden, dan wachtte de hemel, wat dit dan ook was.

Hoe dit allemaal moest, daar was meneer pastoor voor. Die dresseerde je grondig. Dit was de wereld van je geloof waarvan je als kind heilig overtuigd was dat dit de onbetwistbare Waarheid was. Het was onmogelijk je in te denken dat anderen dit niet vonden. Maar daar was altijd meneer pastoor die scherp toekeek dat je nimmer twijfelde. Je keek wel uit voor de hel die anders op je wachtte met brullende vlammen en eeuwige pijn. Van schrik kroop je in je schulp, want meneer pastoor tegenspreken was haast al een enkele reis naar de hel, maar vaak stond hij uiteindelijk toch open voor je.

Op het Gymnasium van de Jezuïeten was het later nog beter. Daar heerste Verlichting. Dit alles lijkt nu verleden tijd, want lege patershuizen, racefietsen, de pil, JSF, internet en mobieltjes verkleinden sindsdien onze wereld tot proporties waar wij geen ontzag meer voor hebben, althans niet in religieuze zin. Sterker, het leidde tot de opvatting dat de wereld, de natuur en het klimaat beheerst kunnen worden. Maakbaarheid heet dit. Wij kunnen nu die mysterieuze, soms angst inboezemende, wereld zonder meneer pastoor zelf maken, toch?

Vreemd genoeg blijkt die mysterieuze angst van weleer gebleven en heeft die oude vertrouwde religie waaraan je je zekerheden ontleende, plaats gemaakt voor een geloof in een nieuw godheid. Laten we die in navolging van Gaia, nu Viridis (Groen) noemen. Groen is een afgunstige god die geen andere godheid naast zich duldt en volstrekte onderwerping eist. Wie niet de moderne Erfzonde van de eco–vijandige mens onder ogen ziet en weigert de huidige welvaart en voorspoed hieraan op te offeren, wee, die zal op de dag des Oordeels voor de Eco–Opperrechter moeten verschijnen. Wie het waagt te denken dat wij de aarde moeten verbeteren ten gunste van de mens in plaats van de aarde redden van de mens, die wachten hoon, verkettering en het aards gericht.

De apostelen van deze nieuwe religie prediken hel en verdoemenis als een geoefende en rijkelijk gefinancierde Angstbrigade met een PR–geweld waar meneer pastoor nog een puntje aan had kunnen zuigen in plaats van aan zijn sigaar. Met een variant op een aalmoezenier tijdens Pearl Harbor: looft den Heer en geef de munitie door, zou ik nu zeggen: looft Viridis en geef de rampen door.

Want laat ik duidelijk stellen: er is hier geen sprake van gedegen doortimmerde wetenschapsbeoefening inzake de klimaatreligie, slechts van grossieren in denkbeeldige rampen, noodscenario’s en andere favoriete nachtmerries die thuishoren in rampenfilms van Hollywood. Net als 60 jaar geleden wordt ons thans een klimaatcatechismus vol leefregels opgedrongen die even valide is als die van elke godsdienst.

Alles overwogen hebbende denk ik dat het hier niet de plaats is om in de defensieve rol te vervallen tegenover al dat evangelisatiegeweld van de Angstbrigade in de gedaante van de Viridis–apostelen. De reden komt namelijk neer op één meetgegeven: de AGW–hypothese (Anthropogenic Global Warming; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) is inmiddels o.a. weerlegd door de falende projecties van het IPCC zelf.

Lees hier en hier.

De vrees voor rampen is ongegrond, maar uit het laatste blijkt dat de vrees voor verspilling van financiële middelen wel reëel is zo lang de Angstbrigade de dienst uitmaakt. Eender geldt dit voor de waarborg van het voortbestaan van onze Westerse beschaving omdat deze beroofd dreigt te worden van haar belangrijkste bestaansmogelijkheid, namelijk energie. De conclusie is onvermijdelijk dat het energiebeleid thans in verkeerde handen is. Feiten en meetreeksen dienen het beleid van politici te bepalen, niet de uitspraken van een Angstbrigade die ten dienste staat van een op subsidie vegeterende tak van industrie. De aantoonbaar onwetenschappelijke emotioneel gevoede opvattingen over energie zijn verontrustend. Het wordt tijd om deze postmoderne emoties de rug toe te keren en plaats in te ruimen voor gedegen wetenschapsbeoefening en vooral oog voor het voortbestaan van onze beschaving. Hier ontbreekt het de religie van Viridis aan. De scheiding van Kerk en Staat is ook hier van toepassing en blijkt opnieuw een springlevende noodzaak.

Urgenda belicht alleen de negatieve kanten van het energiegebruik, maar negeert de welvaartsprong, de goede kanten ervan die onze beschaving thans dragen en die ook de landen in de Derde Wereld ten goede komen. Urgenda verliest het gehele beeld uit het oog. Laat ik herhalen: wij moeten de wereld verbeteren ten gunste van de mens, niet de gedachte koesteren om de wereld te redden van de mens. Natuurbehoud en milieubescherming gaan immers prima samen met innovatie en transformatie van hulpbronnen zoals al sinds de uitvinding van de vuistbijl en het vuur. Steeds logenstraft innovatie het doemdenken, al eeuwenlang. Thans bijvoorbeeld dient thorium als energiebron van de toekomst zich aan. Zie dit stuk van Senator de Lange.

Wie dit negeert, zou wel eens het oordeel te wachten staan moedwillig de ogen gesloten te hebben voor deze innovatie die mede het voortbestaan van de menselijke beschaving waarborgt. Thans lijkt het er echter op dat de krachtigste hulpbron, het gezonde verstand, aanmerkelijk sneller opraakt dan de fossiele.

Al met al komt het veelzeggend over dat Urgenda zich tot de rechter wendt om uitspraken af te dwingen over klimaatbeleid waar geen wetenschappelijke grond bestaat dat de mens het klimaat daadwerkelijk kan beïnvloeden zodanig dat de voorgespiegelde rampen kunnen worden afgewenteld. Het is louter speculatie en zegt veel over het gebrek aan wetenschappelijke basis. Ooit dacht de Kerk van Rome Galilei door een vonnis af te dwingen dat de aarde het middelpunt van het toen bekende heelal was in plaats van de zon. Ik wens de betreffende rechter 500 jaar later veel wijsheid toe en vooral Verlichting. Het onderscheid tussen feit en illusie lijkt voor sommigen nog steeds even lastig als 500 jaar geleden. Grote woorden en uit de lucht gegrepen speculaties mogen niet tot verduistering leiden. Moge de rechter over voldoende kennis beschikken om het ‘bewijs’ van Urgenda te doorzien.

Baäl, Osiris, Zeus, Jupiter, Wodan, God de Vader, Allah en nu Viridis, het pantheon is rijk aan goden. Ze waren en zijn doorgaans het cement van een beschaving, maar nooit de bestaansgrond. Energie is deze bestaansgrond: de kracht die het bouwwerk opricht en verbetert. De onverantwoorde manier waarop sommigen dit bouwwerk proberen af te breken stemt tot bezorgdheid. Ik zie voor mijn geestesoog het puntje van de sigaar van meneer pastoor opgloeien uit onmachtige woede. Meneer pastoor was niet zelden wijzer dan gedacht, zeker de paters Jezuïeten. Verblind waren ze niet, wel Verlicht omdat zij open oog hadden voor nieuwe ontwikkelingen.

Aldus Jeroen Hetzler.

Bron hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.