Maurice de Hond waarschuwt voor ophemelen van coronavaccin na angstpsychose

Volgens De Hond hebben de autoriteiten tijdens de coronacrisis voornamelijk op het angstorgel gespeeld. Je moest je aan de regels houden en die regels vooral niet teveel bekritiseren, dan zou het uiteindelijk wel goed komen. Daarbij waren de autoriteiten volledig in de veronderstelling dat angst ervoor zou zorgen dat we het wenselijke gedrag gingen vertonen.

Daar liet ik mij zelf ook wel eens door meeslepen, al was een groot deel van die angst voor een tijd ook meer dan terecht. Die angst is ook niet zozeer het probleem voor De Hond. Hij heeft er meer moeite mee dat er geen tegenwicht aan die angst werd geboden. Een positief verhaal dat ons kon helpen geloven in een 'terugkeer naar normaal'. Dat soort tegengeluiden, vaak in de vormen van kritiek op (soms zinloos of ondoordacht) beleid, werden genegeerd, gebagatelliseerd of de kop ingedrukt.

De Hond vreest nu dat zodra er een coronavaccin komt, we een 180 graden draai zullen gaan meemaken die óók niet goed is. Want waar eerder met de vinger werd gewezen naar iedereen die zich mogelijk niet aan de regels hield en ons daardoor een tweede coronagolf bezorgde, zal er straks met de vinger worden gewezen naar iedereen die zich niet in laat enten. Als je je in laat enten dan kun je namelijk weer van alles. En wie dat niet doet, die brengt de rest van de samenleving in gevaar. We kennen het fenomeen bij de strenggelovigen die zich niet willen laten vaccineren tegen bijvoorbeeld de griep.

Maar goed, die coronavaccins worden in rap tempo ontwikkeld, dus de kans dat er iets over het hoofd wordt gezien of dat de lange termijn effecten wellicht negatief zijn, is dik aanwezig. Wat nou als mensen dat straks proberen aan te kaarten? Die worden natuurlijk direct weggezet als ophitsers, angstzaaiers en mafkezen want iedereen wil weer naar de kroeg en festivals bezoeken.

We moeten met z'n allen voorzichtig zijn en met name kritisch blijven. Ik schoot zelf wel eens door in het voeden van die angst, zo viel aan de reacties te lezen, dus ik weet hoe makkelijk het kan gaan. En soms, wanneer ik dacht dat ik alleen kritisch was op beleid, werd het ook opgevat als het voeden van angst. Of het nou terecht is of niet (en ik beschouw sommige kritiek van de lezers hier echt wel als terecht), laten we dat straks ook vooral blijven doen. Maar het liefst zo min mogelijk vanuit emotie en zoveel mogelijk vanuit de ratio.