Mars tegen klimaatverandering

Hoe moeten we die nu duiden?

In New York City gingen honderdduizenden mensen de straat op om onze planeet te redden van klimaatverandering. Volgens de organisatie van de mars waren het er zo'n 300.000. Kortom, een doorslaand succes, dat de effectiviteit van decennialange klimaatpropaganda en –indoctrinatie bewijst. Tegelijkertijd is dit resultaat ook beangstigend, omdat het het gebrek aan kritisch beoordelingsvermogen bij grote groepen mensen aantoont. Want de aarde warmt al zo'n 18 jaar niet meer op en de propaganda heeft zich inmiddels wel héél erg ver van de realiteit èn de wetenschap verwijderd.

Onder de demonstranten bevonden zich de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Laurent Fabius, voormalig vice-president van de VS, Al Gore, secretaris-generaal van de VN Ban Ki–moon, de Franse minister van ecologie etc., Segolene Royal, en vele andere politici. De 'People’s Climate March', was georganiseerd naar aanleiding van een VN–top aanstaande donderdag. Daar zal worden gesproken over het terugdringen van de CO2–uitstoot. Maar, zoals ik al vaak eerder heb geschreven, zal die op een fiasco uitdraaien.

Leonardo DiCaprio deed ook mee aan de mars. Deze filmacteur en –producent is onlangs benoemd tot VN-ambassadeur voor de Vrede, vanwege zijn inzet voor milieukwesties. Vragen van journalisten over de persoonlijke carbon footprint van DiCaprio (de acteur bezit verschillende luxe villa's en houdt van dure jachten), alsmede die van Al Gore (die evenmin om woonruimte verlegen zit), werden afgewimpeld. Immers: ['They] defy the spirit of the climate march'.

In Amsterdam, waar verschillende Nederlandse groene kopstukken (zonder luxe villa's, voor zover bekend) demonstranten toespraken, was er beduidend minder opkomst. Maar misschien dat de locatie (de noordoever van het IJ, tegenover het Centraal Station) minder uitnodigend was. En ook het feit dat de pont over het IJ nog steeds op stookolie vaart en niet op windenergie, zal waarschijnlijk voor vele groenbevlogenen een onoverkomelijke hindernis zijn geweest.

Onder de titel , 'The Most Futile March Ever', schreef Walter Russel Mead voor 'The American Interest':

In anticipation of the UN climate summit taking place in Manhattan this week, New York’s streets filled with what pro-movement sources claimed to be 300,000 ‘activists’ from all across the country. A coordinated thunderous din went up at 1PM sharp and lasted for over a minute, as protesters shouted, banged drums and blew horns in an attempt to communicate their displeasure at the lack of progress towards a comprehensive global climate treaty.

It was the usual post-communist leftie march. That is, it was a petit-bourgeois re-enactment of meaningless ritual that passes for serious politics among those too inexperienced, too emotionally excited or too poorly read and too unpracticed at self–reflection or political analysis to know or perhaps care how futile and tired the conventional march has become. Crazed grouplets of anti-capitalist movements trying to fan the embers of Marxism back to life, gender and transgender groups with their own spin on climate, earnest eco–warriors, publicity–seeking hucksters, adrenalin junkies, college kids wanting a taste of the venerable tradition of public protest, and, as always, a great many people who don’t think that burning marijuana adds to the world’s CO2 load, marched down Manhattan’s streets. The chants echoed through the skyscraper canyons, the drums rolled, participants were caught up in a sense of unity and togetherness that some of them had never known. It was almost like politics, almost like the epochal marches that have toppled governments and changed history ever since the Paris mob stormed the Bastille.

Almost. Except street marches today are to real politics what street mime is to Shakespeare. This was an ersatz event: no laws will change, no political balance will tip, no UN delegate will have a change of heart. The world will roll on as if this march had never happened. And the marchers would have emitted less carbon and done more good for the world if they had all stayed home and studied books on economics, politics, science, religion and law. Marches like this create an illusion of politics and an illusion of meaningful activity to fill the void of postmodern life; the tribal ritual matters more than the political result.

Even the New York Times ruefully concedes that this week’s climate summit is unlikely to create the kind of breakthrough climate framework agreement that the protesters in Manhattan were agitating for today. After all, Germany’s Angela Merkel has taken a pass on attending the meeting, as have China’s Xi Jinping and India’s Narendra Modi.

Walter Russel Mead citeert voorts uitvoerig uit het recente kritische artikel van Steven Koonin in de 'Wall Street Journal', die staatssecretaris voor wetenschap was in het ministerie van energie, gedurende de eerste termijn van de Obama–administratie:

All of this is so very spot on – and so refreshing coming from a former Obama Administration official. We can’t encourage you enough to read the whole thing.

Lees verder hier.

En zo is dat! Dat was mij al eerder opgevallen. Zie hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.