Onderzoek naar menselijk gedrag bij natuurrampen is koren op de molen van feministen.
Uit een analyse van achttien scheepsrampen door Zweedse wetenschappers, blijkt dat bij scheepsrampen mannen de grootste overlevingskans hebben. Wanneer iedereen vecht voor zijn leven, dan zijn mannen met hun grotere lichaamskracht in het voordeel. Vrouwen zijn natuurlijk het slachtoffer. Prachtig, kunnen we weer eens lekker klagen over 'de man'.
'Vrouwen en kinderen eerst' is een mythe, wordt ons
vanuit alle media van vandaag wel een keer toegeschreeuwd. Dit doet denken aan begin dit jaar, toen het hele medialandschap viel over de (mannelijke) bemanning die veel te vroeg de Costa Concordia verliet. We zijn maar al te blij met weer een nieuw stukje bewijsmateriaal voor de stelling dat de hedendaagse man niet veel meer dan een beest is, die zijn dierlijke natuur niet weet te beteugelen.
Dus kunnen we de man weer eens verwijten dat hij in geval van nood de riddelijkheid laat varen en het egoïsme laat zegevieren. We verwijten hem zijn grotere lichaamskracht, wat hem een grotere overlevingskans geeft dan vrouwen en kinderen. Hoe oneerlijk! Maar bestempelen we de manninnen als de 'zwakkere' categorie, dan hebben we ook de poppen aan het dansen.
Kortgezegd: mannen kunnen het niet goed doen. Gesteld dát ze, wanneer hun eigen leven op het spel staat, een keus hebben, dan is de keuze die ze maken hoe dan ook verkeerd. Is een man galant en laat hij de reddingssloep aan vrouwen en kinderen, dan is het een zwakkeling die niet eens zijn eigen leven kan redden of de arogante zak die denkt dat vrouwen maar zwak zijn en zijn redding nodig hebben. Laat hij het redden van zijn eigen leven prevaleren en is hij daar iets vaker dan de vrouw succesvol in, dan wordt hem egoïsme verweten.
Hoe dan ook, er is altijd wel een reden om de man te kleineren. Dat doen we vandaag de dag maar al te graag. En natuurlijk zijn niet alle bovengenoemde artikelen geschreven door vrouwen.