Lief jongetje schrijft een brief aan zijn overleden hond in de hemel. Je verwacht nooit wat hij voor antwoord krijgt

Luke wilde vooral weten hoe het nu met z'n geliefde beagle Moe ging, nu het dier niet meer op aarde rondhuppelt. En raar maar waar: hij kreeg antwoord.

Zoals wel meer kleine kindern had de driejarige Luke één heel goed speelkameraadje: z'n beagle Moe, die overal mee naartoe ging en veel door Luke geknuffeld werd.

Daar kwam ineens een abrupt einde aan: Moe overleed in april en liet Luke en zijn moeder alleen achter. Maar Luke is geen jongetje dat aan zichzelf denkt: hij wilde vooral weten of z'n hond het naar z'n zin had in de hondenhemel. De driejarige jongen begon daarop. Luke's moeder speelde het spelletje mee, en bracht de brieven naar de brievenbus. Aan het einde van de dag haalde ze de brieven er dan weer weg.

Tot één avond, waarop ze dat vergat. Ze nam aan dat het postkantoor de brief die geadresseerd was aan 'Moe Westbrook, Hondenhemel, Wolk 1' wel gewoon zou worden weggegooid door de postbezorgers. Maar niets bleek minder waar. Even later zat er een brief in de brievenbus van de Westbrookjes. Met daarin een envelop waarop stond "Van Moe". De inhoud van de brief was voor de kleine Luke bedoeld:

Of de brief echt geschreven is door Moe, of door een postbode die een goede daad wilde verrichten om een driejarig jongetje gelukkig te maken.. daar zal ik geen uitspraak over doen. Iedereen mag geloven wat hij wil geloven.

Maar één ding is duidelijk: Luke is dolgelukkig dat zijn oude viervoeterige speelkameraadje een gelukkig leven leidt op 'Wolk 1'. Luke's moeder voegt daar aan toe:

"Ik mis Moe ook nog elke dag. Dus een ode aan Moe, in de hondenhemel. En aan lieve postbodes overal ter wereld!"

En daar is alles mee gezegd.