Vandaag verscheen Lévi Weemoedt in een interview met het AD. Hij vertelde enkele interessante dingen. Voornamelijk is hij niet te spreken over het beleid van Halsema in Amsterdam. Er heerst een verbod op plezier lijkt het wel in onze hoofdstad. Is het echt zo erg in Amsterdam? Verpest de Groene Khmer alles daar? Uit het interview wordt duidelijk dat Weemoedt graag een dwarse denker is. Hij is niet bang om het op te nemen voor Johan Derksen, dat kenmerkt zijn levenskijk ook wel een beetje. Weemoedt is geen typische D66'er die om de haverklap met een gunstige wind probeert mee te waaien.
Ik ben niet dol op mensen die meewaaien met alle modieuze winden. Meekletsen met al die nieuwe puriteinen. Vreselijk, die tendens dat er niks meer mag. Niet roken, niet drinken, geen vlees, geen adem meer halen. De dictatuur van Femke Halsema en haar Groen Niks.
Het meest interessante nog wel was zijn mening over de vrijheid van meningsuiting in Nederland. In Nederland ontbreekt het aan een goede debatcultuur. Millennials zijn niet meer gewend om te debatteren en op de scholen wordt er ook maar weinig aan gedaan. Dit terwijl de Amerikanen bekend staan om de harde debatcultuur binnen diverse universiteiten - ook al staat het daar onder druk door deplatforming.
En niemand durft wat te zeggen, want dan gaat je kop eraf. Nou, ik ben toch bijna dood, denk ik dan, dus bij deze: ik vind het belachelijk en beangstigend. Ook universiteiten doen eraan mee. Vroeger waren dat bastions van vrijheid, tegenwoordig kampen van orthodoxie. Strengheid en rigiditeit. Daar huizen de nieuwe zedenpredikers, imams en dominees. Een andere mening wordt niet getolereerd. Je ziet ook dat jongeren voor een deel niet meer gewend zijn aan debatteren of zelf weerwoord te geven. Als zij worden tegengesproken moeten ze eerst een half uur knuffelen met een troosthond om op adem te komen. Van een andere mening. Met zo’n labrador die overal begrip voor heeft. Kortom: vrijheid van meningsuiting bestaat dus niet in Nederland. Schrap dat maar uit onze identiteit. Het is dat oude grapje van: ‘iedereen heeft recht op mijn mening’. Ik blijf maar zeggen wat ik vind, ook al kan het succes daardoor ineens afgelopen zijn. En ik waardeer het als Eus ook tegen de gevestigde meningen in gaat.’’
Pittige uitspraken maar ze snijden wel degelijk hout. Onze universiteiten zijn al lang niet meer bastions van meningsvorming en meningsuiting. Zo diende
Pieter Struisenberg vorig jaar al een motie in om de politisering van het onderwijs te onderzoeken en tegen te gaan.
Weemoedt heeft een interessante kijk op de samenleving. Ook is hij in staat om z'n mening hier en daar goed toe te lichten. Bepaalde kernwaarden zoals onze vrijheid staan onder druk in Nederland. Weemoedt ziet dit gelukkig scherp.
