Kritiek op de monarchie verbindt méér dan de monarchie zelf

Ondanks dat over anderhalve week het summum van monarchistisch feestgedruis moet gaan losbarsten, ben ik vandaag één hele trotse republikein. Waarom? We zijn vandaag allemaal verenigd in protest tegen het gloednieuwe clublied wat door de monarchistische meute over het land werd uitgestort. Het "Koningslied." Yeah, right. Als dit lied symbool staat voor de kwaliteit van het bestuur van Willem-Alexander, dan mogen we wel heel snel een "Ontroningslied" gaan schrijven, want dit staaltje Oranje-propaganda is van zo'n bedenkelijke kwaliteit dat zelfs Johan Vlemmix een beter nummer had kunnen schrijven. Maar goed, dat heeft u allen al flink duidelijk gemaakt de afgelopen dagen. Daar hoef ik geen schepje meer bovenop te doen.

Sterker nog: de Nederlandse kranten en televisieprogramma's stonden er vol van. In het NOS Journaal werden tweets en Facebookposts van bekende en minder bekende Nederlanders voorgelezen. Componist John Ewbank kreeg een petitie aan z'n broek, trok het lied terug en moet nu getroost worden door Georgina Verbaan. De BBC sprak vanwege dit liedje over de "Dutch outcry", en de Duitse pers ging er meteen met gestrekt been in en beschreef het met "shitstorm."

Dames en heren Nederlanders, ik ben vandaag trots op u. We zijn verenigd als nooit te voren. Links of rechts, allochtoon of autochtoon, voor of tegen Geert Wilders, voor Ajax of voor Feyenoord, het maakte allemaal niet uit vandaag. Zelfs nog de hoogst irrationele monarchistische roeptoeters waren verenigd met de republikeinen in hun afkeer van dit wanstaltige liedje. Wég met deze oranje poespas. Doe gewoon eens lekker normaal, en bewaar die tenenkrommende propagandaliederen lekker voor oorlogstijd.

Deze slag hebben wij, de republikeinen, gewonnen. En dat voelt fantastisch. Beste monarchisten: nu moet die Koning Willem IV van jullie nog maar bewijzen wat hij kan. Voorlopig is z'n hoogstpersoonlijke eigen liedje al harder geflopt dan de politieke carrière van Peter R. de Vries. Wij hebben laten zien hoe we dit land kunnen binden in saamhorigheid; door dit blaadje Soestdijkmuziek naar de prullenbak te verwijzen. Het land zo verenigen, dat moet die Prins Pils van jullie nog maar eens aantonen te kunnen.

Wij staan nu 1-0 voor. Wakker, stamppot!