Kranslegger 4 mei blijkt radicale woke activist: "In Indonesië waren duizenden Anne Franks!"
De Nationale Dodenherdenking is opnieuw gepolitiseerd geraakt. Het Comité 4 en 5 mei lijkt wederom te hebben gefaald bij hun antecedentenonderzoek, want één van de kransleggers is lid van het radicale Dekolonisatie Netwerk voormalig Nederlands-Indië (DNNI). Deze omstreden actiegroep vergelijkt Nederlanders met de nazi's, en haalt zelfs Anne Frank erbij.
Het Comité 4 en 5 mei ligt onder vuur, omdat zij een kranslegger hebben uitgenodigd van de extremistische groepering Dekolonisatie Netwerk voormalig Nederlands-Indië (DNNI). Dat meldt de Federatie Indische Nederlanders (FIN).
De antikoloniale actiegroep blijkt geen enkel historisch besef te hebben, en uitsluitend een extreemlinkse vorm van victim blaming uit te dragen. Zo krijgt "het Nederlandse kolonialisme" de schuld van alles wat er in Nederlands-Indië is gebeurd en vergelijkt de club Nederlanders zelfs met nazi's. "Wat de Duitse nazi’s in Nederland hebben aangericht, hebben Nederlanders in Indonesië aangericht," zo staat volgens FIN op hun sociale mediakanalen. Ook wordt er gemeld dat er "duizenden Anne Franks" in het land zouden hebben rondgelopen.
De hele actiegroep is doordrenkt van BIJ1-identiteitspolitiek. En dat kan ook niet anders, want het Amsterdamse BIJ1-raadslid Jazie Veldhuyzen is de oprichter.
Het Comité 4 en 5 mei gaat dus vrolijk mee in het aanpraten van schuldgevoel, over de rug van zoiets gevoeligs als een herdenking. Een blamage. Want laten we eerlijk zijn: zo moeilijk is het niet om een kandidaat even na te trekken. En al helemaal niet als het om een lid gaat van een actiegroep die zulke extreme uitspraken doet.
Door dit soort figuren een podium te geven bij zo'n herdenking, wordt het doel van die hele oorlogsherdenking ondermijnd. Dat is precies wat dit soort activisten willen: iets van sociaal-culturele betekenis omtoveren tot een propagandaplatform voor hun eigen ideologie.
De 4 mei-herdenking dreigt gepolitiseerd te raken, dankzij de nadrukkelijke aanwezigheid van radicaal-linkse figuren met een politieke agenda, die zich aanpraten dat ze iets voor elkaar boksen. Terwijl het enige wat ze echt hebben bereikt een verdere tweedeling van de maatschappij is. Maar voordat dit soort activisten dat merken, zijn ze al weer druk bezig om het volgende stukje Nederlandse identiteit af te breken.
