Klimaathype over hoogtepunt heen

Overheden en milieubeweging doen verwoede pogingen om het tij te keren. Tevergeefs!

De overheden en de milieubeweging gaan door met hun klimaatpropaganda. En de aanhangers van de menselijke broeikashypothese (AGW = 'Anthropogenic Global Warming') doen hun uiterste best om de recente klimaatontwikkeling (stabilisering van de temperatuur in plaats van opwarming) voor het publiek te verdoezelen. Maar de klimaathype lijkt toch over haar hoogtepunt heen.

Onopgemerkt door de reguliere media, die aan een zekere climate fatigue lijden, is pas weer een nieuwe diplomatieke klimaatconferentie in Bonn in een herhaling van zetten geëindigd. De Derde Wereldlanden schuiven de schuld van de opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen) in de schoenen van het Westen, dat door zijn eerdere industrialisatie verantwoordelijk zou zijn voor de toename van de CO2–concentratie in de atmosfeer, die tot opwarming zou hebben geleid. Feit is echter dat die opwarming zo'n 17 jaar geleden is gestopt. Volgens de Derde Wereld zouden de ontwikkelde landen hun uitstoot van CO2 moeten reduceren, terwijl de ontwikkelingslanden een inhaalslag zouden mogen maken. Ondertussen zou het Westen nog jaarlijks zo'n honderd miljard dollar aan de Derde Wereld dienen over te maken om hen te helpen in de strijd tegen die verschrikkelijke opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen). Het Westen voelt daar allemaal niets voor. Zelfs president Obama heeft dat begrepen, getuige het feit dat hij zijn afgezanten heeft meegegeven dat het betalen van honderden miljarden dollars vanwege het feit dat de VS 'schuldig' zou zijn te behoren tot de rijke, geïndustrialiseerde landen: 'would not float with the voters.'

Lees verder hier.

Maar de huidige VN–klimaatchef, Christiana Figueres, gaat het allemaal niet snel genoeg. Zij acht communisme het beste systeem in de strijd tegen de opwarming van de aarde (die maar steeds niet wil komen). Men kan zich in gemoede afvragen in welke wereld deze dame leeft. Zo bont heeft zelfs haar voorganger, Yvo de Boer, het niet gemaakt!

Zie hier.

Het publiek zal het allemaal worst wezen. Een recente Gallup poll laat een dieptepunt zien wat betreft de bezorgdheid van het publiek over het klimaat'probleem'. Onder de titel, 'Americans List Climate Change As One Of Their Lowest Priorities', schreef Stephen Calabria voor de Huffington Post:

When it comes to climate change, Americans aren't exactly hot and bothered.

A Gallup survey released Wednesday finds that climate change ranks almost dead last on a list of 15 national priorities, slightly ahead of "race relations." Just 24 percent of respondents said that they worry about climate change a "great deal," while 26 percent said they worry about it a "fair amount." A full 56 percent of respondents said they only worry about climate change "a little" or "not at all."

En dan zijn er altijd weer wetenschappers die willen onderzoeken hoe het komt dat tientallen jaren straffe klimaatindoctrinatie zo weinig effect heeft gehad. Dat zijn dan natuurlijk vooral AGWers, die de huidige ontwikkeling betreuren en deze al handenwringend aan een gebrek aan communicatie wijten (waar hebben we dat eerder gehoord?). Onzin natuurlijk! Over geen enkel thema is de laatste decennia zo intensief en – aanvankelijk – zo succesvol gecommuniceerd als over klimaat. De schrik zat er zó goed in dat de geïndustrialiseerde landen thans gezamenlijk één miljard dollar per dag (!) uitgeven aan klimaatbeleid, dat geen enkel meetbaar effect heeft. Pointman, een klimaatscepticus, heeft een m.i. aardiger en juistere analyse.

De meest voor de hand liggend reden is dat de gewone man meer geïnteresseerd is in zijn eigen onmiddellijke toekomst – bijvoorbeeld wat de economie en werkgelegenheid betreft – dan die van de mensheid over 50 of 100 jaar. Maar er zijn ook dieperliggende redenen, zoals de afkeer die gewone mensen hebben van de arrogantie van de betweters met hun doemverhalen en de hysterische toonzetting van hun apocalyptische boodschap. Uiteindelijk raken de mensen afgestompt voor de onophoudelijke paniekverhalen van de onheilsprofeten, vooral als die verhalen niet uitkomen, zoals gewoonlijk het geval is.

Pointman concludeert:

In the nineties we were assured by James “deep-gob” Lovelock that the looming thermogeddon would only leave a few surviving “breeding pairs” – don’t you just love the terms they think of us humans in – huddled at the north pole. For the last two decades, global warming ruled the roost but it always contained the very same cancerous seed of self-destruction buried deep within it’s entrails; it was always driven by constantly scaring people.

You see, the price of forever living in fear of something is to become indifferent to it in the end, and once you realise you’re still alive anyway, you’ll never fear that particular bogey man again. 

Zie verder hier.

Op het wetenschappelijke front hebben de AGWers ook terrein moeten prijs geven. De persconferentie in Stockholm (in een voormalige bierbrouwerij) ter gelegenheid van de presentatie van het laatste Assessment Report (AR5) van het VN–klimaatpanel (IPCC) was weer een hoogtepunt van misleidende klimaatpropaganda. De vice–voorzitter van het IPCC, Thomas Stocker, speelde daarin een glansrol. Rajendra Pachauri moest wat eerder weg (opvallend, want wat was er nu belangrijker dan deze persconferentie, waarin de wereld werd geïnformeerd over het laatste IPCC–rapport?) en liet het vuile werk aan zijn secondant over. Maar in tegenstelling tot de spoorwegingenieur Pachauri is Stocker een klimaatprofessional, die de materie tot in de details beheerst en daarenboven de problematiek in heldere en voor iedereen begrijpelijke bewoordingen over het voetlicht weet te brengen. Hij deed dat dan ook op magistrale wijze – dermate magistraal dat hij de olifant in de zaal – de opwarmings'pauze' ofwel de 'hiatus' – achter een groot rookgordijn verborgen wist te houden.

Het feit dat het IPCC er nu 95% zeker van was (voorheen 90%) dat meer dan de helft van de opwarming van de aarde sinds 1950 aan de mens diende te worden toegeschreven haalde de krantenkoppen. Maar het merendeel van het journaille had niet door dat het hiermee om de tuin werd geleid omdat dit logisch inconsistent is met de opwarmingspauze van 17 jaar, waarvoor het IPCC geen verklaring kon geven, anders dan een aantal onbewezen gelegenheidshypothesen. 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.' Maar Stocker wist dat alles meesterlijk te verhullen.

Maar de wetenschap schrijdt voort. Inmiddels hebben Nic Lewis en Marcel Crok aangetoond dat het IPCC goed nieuws voor het publiek verborgen heeft gehouden, zoals Theo Wolters hier heeft gerapporteerd.

Het rapport van Lewis en Crok heeft vooral veel weerklank gevonden in de Angelsaksische wereld. In continentaal Europa tot dusver weinig. Daar is onlangs verandering in gekomen doordat Markus Schär er in de Zwitserse, Duitstalige 'Weltwoche' in positieve zin aandacht aan schonk onder de titel: 'Das Schweigen der Klimaforscher'. Schär heeft, voor zover mij bekend, het tot dusver meest kritische interview ooit met een hoge IPCC–functionaris, in dit geval zijn landgenoot Thomas Stocker, gepubliceerd. Zie hier.

Hij heeft zijn artikel over de analyse van Lewis en Crok aan Stocker voorgelegd, die daar weinig respectvol, zo niet laatdunkend op reageerde. Maar Schär liet zich ook dit keer geen knollen voor citroenen verkopen.

Ik pik een aantal krenten uit het laatste artikel van Schär:

Der Uno-Klimarat, geführt vom Berner Professor Thomas Stocker, versteckte in seinem Bericht gute Nachrichten. Denn aufgrund neuer Erkenntnisse müsste er beim Klimawandel Entwarnung geben. Dies behauptet das Gutachten zweier Experten, das letzte Woche herauskam.

Seit siebzehn Jahren erwärmt sich weltweit das Klima nicht mehr. Das mögen die Schweizer nach einem milden Nichtwinter zwar kaum glauben. In Kairo aber fiel seit einem Jahrhundert erstmals wieder Schnee. In Amerika herrschte eine Rekordkälte. Und in der Antarktis hat sich das Eis so weit wie selten ausgedehnt. Vor allem zeigen die Messungen der Meteorologen: Seit 1997 ist die Durchschnittstemperatur kaum noch gestiegen – bei den Prognosemodellen der Klimaforscher kann also etwas nicht stimmen.

Mit diesem Problem kämpften auch die Wissenschaftler des Uno-Weltklimarates (IPCC). Unter dem Vorsitz des Berner Professors Thomas Stocker tagten sie im September 2013 eine Woche lang in Stockholm, um eine Zusammenfassung ihres umfangreichen Berichtes zum Klimawandel zuhanden der Politik abzusegnen. Bei allen Problemen und allem Disput fassten sie ihre Erkenntnisse aber in wenigen einfachen Merksätzen zusammen. Der wichtigste, der es weltweit in die Schlagzeilen brachte: Der Klimawandel sei unbestritten – und er sei mit 95-prozentiger (statt wie bisher nur mit 90-prozentiger) Sicherheit von den Menschen verursacht.

«Eine relativ triviale Erkenntnis», höhnen jetzt der britische Klimaforscher Nicholas Lewis und der niederländische Wissenschaftsjournalist Marcel Crok. 

Na een samenvatting van de centrale boodschap van het rapport van Lewis en Crok concludeert Schär:

es gäbe also keinen Grund für Katastrophenwarnungen.

Diese gute Nachricht mochte das IPCC aber nicht vermelden, weil sie seine Szenarien in Frage stelle, behaupten die Kritiker. Die IPCC-Leute verschwiegen deshalb in ihrer Zusammenfassung für die Politiker die aktuellen Studien, verzichteten auf das Angeben des wahrscheinlichsten Werts und verbreiteten stattdessen die Botschaft, ihre Sicherheit sei trotz aller zunehmenden Unsicherheiten grösser denn je. Aufgrund der vorliegenden Studien hätte das IPCC den wahrscheinlichsten Wert auf 1,75 Grad senken müssen, schreiben Lewis und Crok: «Das wäre von den Weltmedien als eine der wichtigsten Erkenntnisse verbreitet worden, wenn nicht gar als die wichtigste – und dies zu Recht.»

Zoals reeds opgemerkt, heeft Schär een reactie aan Stocker gevraagd:

«Papier ist geduldig», spottet Professor Thomas Stocker, von der Weltwoche um eine Stellungnahme gebeten. Er kritisiert, die Autoren hätten ihnen genehme Studien als Rosinen gepickt und ihren Report nicht im Peer-Review begutachten lassen: «Als politischer Entscheidungsträger möchte ich mich bei komplexen Fragen nicht auf einen von zwei Personen verfassten, nicht begutachteten Kurzbericht stützen müssen, der von einem Think-Tank publiziert wurde.»

Das ist allerdings nicht der Punkt. Denn Lewis und Crok machten nur, was eigentlich das IPCC tun müsste: die massgeblichen Studien sichten und die naheliegenden Schlüsse daraus ziehen. Die Lektüre ihres Reports sei Thomas Stocker empfohlen.     

Lees verder hier.

En zo is het! De laatdunkende opmerkingen van Stocker jegens critici, zonder inhoudelijk op hun kritiek in te gaan, zijn symptomatisch voor het gedrag van vele prominente AGWers, die waarschijnlijk onvoldoende beseffen dat zij met deze hooghartige, aan onbeschoftheid grenzende houding hun eigen glazen ingooien.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.