Klimaatcriticus adviseert Atsma

Onder deze titel rapporteerde Inge Lengton in de Telegraaf:

DEN HAAG, donderdag.

Een klimaatkenner gaat in opdracht van het kabinet de klimaatrapporten van het VN-panel IPCC tegen het licht houden. Dat gebeurt op aanraden van staatssecretaris Atsma (Milieu) die er voor honderd procent zeker van wil zijn dat de rapporten van de VN-club dit keer wel deugen.

Het IPCC, dat regeringen adviseert om klimaatmaatregelen te nemen, raakte enkele jaren geleden in opspraak. In de rapporten werd de menselijke invloed op het broeikaseffect schromelijk overdreven. Burgers zouden met hun ’vieze’ auto’s en fabrieken te veel CO2 uitstoten en daarmee de opwarming van de aarde veroorzaken. Critici stellen dat daar geen wetenschappelijk bewijs voor is. De opwarming van de aarde kan door tal van andere zaken worden veroorzaakt, menen zij. De affaire is de boeken ingegaan als ’climategate’.

Om in het klimaatdebat een evenwichtiger geluid te laten doorklinken, heeft Atsma besloten voortaan de Nederlandse chemicus Marcel Crok in de arm te nemen. Deze klimaatkenner wordt straks betaald door het ministerie van Infrastructuur en Milieu. Crok heeft de instructie gekregen ook bij andere klimaatsceptici zijn oor te luister te leggen. Hij leverde een aanzienlijke bijdrage aan het blootleggen van climategate. Ook schreef hij een boek over het wereldwijde klimaatonderzoek dat volgens hem wordt verziekt door vriendjespolitiek, gedram en misleiding.

Het in dienst nemen van Crok gebeurt in opdracht van de Tweede Kamer. De VVD-fractie diende in 2010 een motie in waarin de regering werd opgeroepen na het IPCC-debacle meer broeikascriticasters bij het debat te betrekken. Alle partijen steunden dit, op GroenLinks en PvdD na.

Ook bij het IPCC zijn maatregelen genomen. Zo moeten alle wetenschappers die door het panel worden geraadpleegd kenbaar maken voor welke instanties ze werken. Dit moet hun belangen in kaart brengen.

Tot zover Inge Lengton in de Telegraaf.

Zoals mijn trouwe lezers zich zullen herinneren, heeft Marcel Crok met zijn 'Staat van het Klimaat' (hier) een standaardwerk geschreven, dat verplichte lectuur is voor klimatofielen van alle gezindten. Door zijn uiterst zorgvuldige manier van werken heeft Marcel Crok niet alleen respect en gezag weten te verwerven onder klimaatsceptici maar ook onder aanhangers van de menselijke broeikashypothese. Na het verschijnen van zijn boek is hij bijvoorbeeld door het KNMI uitgenodigd om daarover in het heilige der heiligen van de Nederlandse meteorologie/klimatologie - de Buys Ballotzaal van het KNMI - te discussiëren. Hij heeft dus een ideaal profiel om de staatssecretaris te adviseren op klimaatgebied.

Marcel Crok zal overigens niet in dienst treden van het ministerie, maar zijn werk op free lance basis verrichten.  

Volgens het Telegraaf-bericht wenst staatssecretaris Atsma 100% zekerheid dat de IPCC-rapporten dit keer wèl deugen. Welnu, verschillende kritische onderzoekers hebben het ontwerp van het nieuwe IPCC-rapport inmiddels bestudeerd. Op grond van hun bevindingen kan nu reeds met 100% zekerheid worden geconcludeerd dat het komende IPCC-rapport in het geheel niet zal deugen. Het is oude wijn in nieuwe zakken.

In dit verband mag ik nog eens verwijzen naar de analyse van Arthur Rörsch, waaraan ik eerder aandacht schonk. Zie hier.

Een andere interessante analyse verscheen onlangs op de website van Anthony Watts onder de titel. 'Omitted variable fraud: vast evidence for solar climate driver rates one oblique sentence in AR5'. De auteur was Alec Rawls

Ik pik er een aantal citaten uit:

My training is in economics where we are very familiar with what statisticians call “the omitted variable problem” (or when it is intentional, “omitted variable fraud”). Whenever an explanatory variable is omitted from a statistical analysis, its explanatory power gets misattributed to any correlated variables that are included. This problem is manifest at the very highest level of AR5, and is built into each step of its analysis. ...

For the 1750-2010 period examined, two variables correlate strongly with the observed warming (and hence with each other). Solar magnetic activity and atmospheric CO2 were both trending upwards over the period, and both stepped up to much higher levels over the second half of the 20th century. These two correlations with temperature change give rise to the two main competing theories of 20th century warming. Was it driven by rapidly increasing human release of CO2, or by the 80 year “grand maximum” of solar activity that began in the early 1920?s? (“Grand minima and maxima of solar activity: new observational constraints,” Usoskin et al. 2007.)

The empirical evidence in favor of the solar explanation is overwhelming. Dozens of peer-reviewed studies have found a very high degree of correlation (.5 to .8) between solar-magnetic activity and global temperature going back many thousands of years (Bond 2001, Neff 2001, Shaviv 2003, Usoskin 2005, and many others listed below).

In other words, solar activity “explains,” in the statistical sense, 50 to 80% of past temperature change. Such a high degree of correlation over such long time periods implies causality, which can only go one way. Global temperature cannot be driving solar activity, so there must be some mechanism by which solar activity is driving or modulating global temperature change.

The high degree of correlation also suggests that solar activity is the primary driver of global temperature on every time scale studied (which is pretty much every time scale but the Milankovitch cycle). In contrast, records of CO2 and temperature reveal no discernable warming effect of CO2. There is a correlation between atmospheric CO2 and temperature, but with CO2 changes following temperature changes by an average of about 800 years (Caillon 2003), indicating that it is temperature change that is driving atmospheric CO2 change (as it should, since warming oceans are able to hold less CO2).

This does not rule out the possibility that CO2 also drives temperature, and in theory a doubling of CO2 should cause about a 1 degree increase in temperature before any feedback effects are accounted, but feedbacks could be negative (dampening rather than amplifying temperature forcings), so there no reason, just from what we know about the greenhouse mechanism, that CO2 has to be a significant player.

The one thing we can say is that whatever the warming effect of CO2, it is not detectable in the raw CO2 vs. temperature data. This is in glaring contrast to solar activity, which lights up like a neon sign in the raw data.

So the 50% driver of global temperature according to mountains of temperature correlation data is assumed to have 1/40th the warming effect of something whose warming effect is not even discernable in the temperature record. This is on the input side of the GCM’s. The models aren’t using gigaflops of computing power to find that CO2 has that much larger a warming effect. The warming ratio is fixed at the outset. Garbage in, garbage out.

The “how” is very simple. The 40 times greater warming effect of CO2 is achieved by blatant omitted variable fraud. As I will fully document, all of the evidence for a strong solar magnetic driver of climate is simply left out of AR5.

Tot zover Alec Rawls.

Lees verder hier.