Michael Mann speelt de vermoorde onschuld maar het tij keert zich tegen hem.
De zogenoemde hockeystickgrafiek van Michael Mann et al heeft een beslissende impuls gegeven aan de nationale en internationale besluitvorming inzake geldverslindende doch geheel ineffectieve klimaatbeleid. De grafiek is een temperatuurreconstructie over de laatste 1000 jaar, die onder meer suggereert dat de opwarming van de afgelopen eeuw zonder precedent was. Dat bleek later onjuist te zijn. Maar toen was het kwaad al geschied. De 'hockeystick' was cruciaal om politici over de streep te trekken om maatregelen te nemen tegen die verschrikkelijke opwarming van de aarde (die maar niet wil komen).
Vele klimaatsceptici hebben in de loop der jaren kritiek geuit op de hockeystick. Michael Mann zag hierin een georkestreerde campagne om hem persoonlijk te beschadigen, zoals hij in
dit dubbelinterview (met Marc Morano als zijn opponent) toelichtte. Hij beschuldigde hen van laster en karaktermoord. Hij noemde Marc Morano zelfs een 'hired assassin'! In dit verband heeft Michael Mann een aantal processen gevoerd met het doel om zijn opponenten het zwijgen op te leggen.
Het meest recente proces betreft Mann's klacht tegen Mark Steyn et al. Deze zaak dient nu in hoger beroep bij de 'D.C. Superior Court'.
Op haar blog geeft de Amerikaanse klimatologe Judith Curry een helder overzicht van de huidige stand van de zaak en de verschillende commentaren waartoe deze aanleiding heeft gegeven. Ik citeer:
Paul Krugman [Amerikaans econoom en Nobelprijswinnaar] defends Mann in a NYTimes article The Empiricist Strikes Back. Excerpts:
But there are other, smaller evils; and one that strikes close to home for me is the campaign of personal destruction waged against Michael Mann.
Now for the slightly encouraging news: Mann filed suit against National Review for defamation. Also encouraging is the evident inability of NR to understand how you defend against a charge of defamation. You dont repeat the false allegations sorry, guys, but courts also have access to Google and Nexis, and can find that all the charges have been rejected in repeated inquiries.
Mark Steyn has a scathing response to Krugman entitled Real Nobel Laureate Takes Pity on Fake Nobel Laureate. Excerpts:
Krugman hilariously headlines his column The Empiricist Strikes Back. But empirically Mann is not a Nobel Laureate, nor empirically has he been exonerated by the University of East Anglia, NOAA or the British Government. He will not stagger away from the witness stand with his empiricism intact.
Manns fraudulent misrepresentation of his credentials and academic standing later earned him a rebuke from Geir Lundestad, director of the Nobel Institute in Oslo. One can well understand why the exposure of Manns fraudulent claim should cause him embarrassment but it should surely not justify resetting the procedural clock back to the beginning on this case, which is what in effect happened.
Terzijde: De Nobelprijs waarvan hier sprake is, is die voor de vrede en is uitgereikt aan Al Gore en Rajendra Pachuari, voorzitter van het VNklimaatpanel (IPCC), in diens hoedanigheid als vertegenwoordiger van alle wetenschappers die aan AR4 (IPCC Assessment Report nummer 4, het voorlaatste) hebben meegewerkt. Deze prijs wordt verleend door een commissie bestaande uit leden van het Noorse Parlement. Michael Mann was van mening dat dit betekende dat deze prijs persoonlijk aan hem was toegekend en heeft dat ook als zodanig op zijn CV vermeld. Dat bleek hij verkeerd te hebben begrepen.
Ondergetekende heeft als 'expert reviewer' aan AR4 deelgenomen en deelde dus ook in de collectief aan het IPCC verleende Nobelprijs. Het is echter niet iets om trots om te zijn. Immers, wat heeft het klimaatbeleid met vrede te maken? Het leidt tot grote welvaartsverliezen die onderlinge spanningen slechts zullen verhogen. Bovendien, welke klimaatscepticus wenst te worden geassocieerd met klimaatalarmisten als Al Gore en Rajendra Pachauri? Kortom déze Nobelprijs was een grote farce.
Mark Steyn: In his later court filings, Mann has made equally preposterous and objectively false claims. For example, Mann has claimed that he has been exonerated by such bodies as the University of East Anglia, the U.S. National Oceanic and Atmospheric Agency, and even by the government of the United Kingdom, none of which have investigated Dr Mann at all, never mind exonerated him.
The audacity of the falsehoods in Manns court pleadings is breathtaking. For example, on page 19 of his brief below dated January 18, 2013, he cites the international panel chaired by the eminent scientist Lord Oxburgh, FRS as one of the bodies that exonerated him, whereas on page 235 of Manns own book, The Hockey Stick and the Climate Wars, he states explicitly that our own work did not fall within the remit of the committee, and the hockey stick was not mentioned in the report. It is deeply disturbing that a plaintiff should make such fraudulent claims in his legal pleadings.
Steve McIntyre has an excellent summary of the recent legal developments in this post: ACLU [ACLU = American Civil Liberties Union] and National Media Intervene in Mann vs Steyn et al. Excerpts:
I get the sense that the Washington libel community and U.S. national media have belatedly woken up to the potential threat of Mann v Steyn and that the tide is now starting to run strongly against Mann in the anti-SLAPP proceedings.
Terzijde: SLAPP is de afkorting van 'Strategic Lawsuit Against Public Participation'.
Wikipedia definieert dit als volgt: 'A strategic lawsuit against public participation (SLAPP) is a lawsuit that is intended to censor, intimidate, and silence critics by burdening them with the cost of a legal defense until they abandon their criticism or opposition.'
The most visible evidence of this is an impressive Amici brief from the ACLU and an imposing list of 25 other media organizations (the Reporters Committee for Press Freedom, the American Society of News Editors, the Association of American Publishers, the Association of Alternative Newsmedia (The Village Voice et al), NBC Universal, Bloomberg News, the publishers of USA Today, Time, The Washington Post, The Chicago Tribune, The Los Angeles Times, The Detroit Free Press, The Seattle Times, The Arizona Republic and The Bergen County Record) filed on August 11, 2014.
Terzijde: Een 'Amici brief' wordt door
Wikipedia als volgt gedefinieerd: 'An amicus curiae (also amicus curiæ; plural amici curiae, literally "friend of the court") is someone who is not a party to a case, who offers information that bears on the case but who has not been solicited by any of the parties to assist a court.'
In addition, Steyns own Amicus brief substantially upped the ante on a separate front. It repeatedly and directly accused Mann of submitting fraudulent information to the court and commented adversely on the ease with which Mann lies about things that would not withstand ten minutes of scrutiny in a courtroom. ...
Mann essentially complains that the defendants accused him of manipulating data, including by molesting and torturing it, to serve a political agenda. Because the statements are quintessential opinions about the validity of Manns scientific methods and conclusions, they are entitled to full constitutional protection.
At bottom, a participant in the rough-and-tumble of public debate should not be able to use a lawsuit like this to silence his critics, regardless of whether one agrees with Mann or defendants. The law certainly does not insist that a speaker look kindly on [his] subjects, nor that a plaintiff simply by filing suit and crying character assassination!, may silence those who hold divergent views, no matter how adverse those views may be to plaintiffs interests. Rather, as the Seventh Circuit eloquently put it, expressing a sentiment echoed by other courts: Scientific controversies must be settled by the methods of science rather than by the methods of litigation. More papers, more discussion, better data, and more satisfactory models not larger awards of damages mark the path toward superior understanding of the world around us.
De felheid waarmee het klimaatdebat in de VS wordt gevoerd, vormt een schril contrast met de discussie in ons land.
Gerbrand Komen schreef daar onlangs nog over op dit blog: 'Op 19 mei jl schreef ik een gastblog, met als titel Klimaat, sceptici en alarmisten. Daarin gaf ik mijn kijk op het klimaatdebat. Aan het eind merkte ik op dat we het in Nederland zo gek nog niet doen, zeker niet als je het vergelijkt met de gepolariseerde situatie in de USA, en ik schreef ook: Zelf ben ik groot voorstander van een respectvolle discussie.
Zo is het! En dat moeten we zien vast te houden!
Wie nog eens het naadje van de kous van Climategate wil weten, kan lezing van het overzicht van Larry Bell in Forbes worden aanbevolen.
Hier en
hier.
Voor mijn eerdere DDSbijdragen zie
hier.