Jan Roos roept in zijn column deze week op om de strijdbijl op rechts te begraven. We moeten met z'n allen bezig gaan om met z'n allen Nederland flink naar rechts te trekken. Dat lukt nu nog niet, "omdat we een stel egocentrische ruziezoekers zijn. Continu bezig elkaar vliegen af te vangen." Tijd om te stoppen met elkaar te maat te nemen, vindt Jan, en een voorbeeld te nemen aan links: onderlinge samenwerking!
Wij van rechts vinden onszelf fantastisch en dat zijn we ook. Weldenkend, rationeel en patriottistisch. En toch bakken we er helemaal niks van. Waarom? Omdat we een stel egocentrische ruziezoekers zijn. Continu bezig elkaar vliegen af te vangen. Kijk mij eens slimmer zijn, en kijk mij eens beter zijn. Als we iets van het linkse spul kunnen leren is dat zij, ondanks hun verschillen, het einddoel wél in zicht houden. Voor hen is dat de socialistische heilstaat, waar iedereen hetzelfde denkt en doet. Deze liberaal-progressieve beweging heeft allang niet meer de meerderheid van Nederland achter zich. En toch komt hun doel wel steeds dichterbij.
En nu rechts al jaren de wind in de zeilen heeft is ons einddoel, een soeverein land waar het eigen volk op één staat, steeds verder weg aan het drijven. Hoe komt dat? Ik noem dit de rechtse ziekte. Ook ik leed eraan. Maar ik ben er van genezen, want het moest echt een keer ophouden. Ik roep iedereen op rechts op dat ook te doen.
Natuurlijk was ik enorm teleurgesteld dat ik geen zetel wist te bemachtigen met VNL. Natuurlijk vond ik het spijtig dat mijn kompaan tijdens het Oekraïnereferendum zich als concurrent opwierp tijdens de verkiezingen. Maar mijn rancuneuze schrijven nadien op deze website over Thierry Baudet was een frustratie die ik had moeten inslikken. Stap een keer over je schaduw heen. Verwerk je verlies en accepteer het. Dat deed ik niet. Ik begon het zuur van mij af te schrijven en daarmee trok ik aan de handrem van de rechtse samenwerking. Het lukte mij niet, maar Thierry wél om zetels te pakken. Dus ga dan met elkaar om tafel en zoek geen mot. De handen ineen slaan en voor het land vechten, in plaats van hem te bestrijden omdat mijn egootje gekrenkt was. Ik heb daar erg spijt van.
Ik heb mijn trots ingeslikt. Ik heb Baudet mijn excuses gemaakt voor mijn kwade stukje en hoop nu mijn focus alleen nog maar op ons einddoel te hebben. Ik steun Forum voor Democratie in hun strijd, zoals ik ook Ongehoord Nederland de nieuwe omroep steun. Zo ben ik lid geworden van Forum en heb Baudet laten weten de partij te helpen als zij mij nodig hebben. Zo heb ik Karskens gefeliciteerd met Ongehoord Nederland, ben ik lid geworden en heb laten weten dat ik wil helpen waar ik kan. Het wordt tijd dat we het collectivisme van links kopiëren en de strijd met de tegenstanders aangaan, in plaats van met elkaar. Het wordt tijd dat de rechtse ziekte stopt en dat we een eenheid vormen.