Kunst.
De Franse wielerheld Jacky Durand zegt in
een interview met Eurosport, waarin hij toegeeft EPO te hebben gebruikt, dat het peloton van 2013 veel schoner is dan in zijn tijd:
De volgende generatie moet niet opdraaien voor onze rotzooi. Tegenwoordig denk ik niet aan mezelf, maar aan hen. Mijn carriere ligt achter me. Ik denk aan het jochie dat uit de Tour komt en die van ons te horen krijgt, "je bent aan de dope, net als de anderen". Ik denk aan Thibaut Penot, die op 22-jarige leeftijd tiende werd in de Tour, en aan Roman Bardet. En ik wil niet dat zij in diskrediet worden gebracht door de handel en wandel van mijn generatie. Onze sport is nu veel schoner, ik wil dat mensen dat begrijpen.
Niemand betwijfelt dat het nu schoner is dan toen: dat kan namelijk ook niet anders. In de late jaren 90 reden renners bij wijze van spreken met een EPO-spuit rond, die ze tijdens een etappe nog even in hun arm staken. Het was toen het wilde westen op de fiets. Dat dit het geval niet meer is, is ons allemaal duidelijk.
Maar dat het opeens brandschoon is waag ik te betwijfelen.
De vraag is alleen of dat erg is? Hoort doping niet bij topsport? Zeker als men dit soort onmenselijke prestaties moet leveren?