Is er een alternatief voor de menselijke broeikashypothese? Antwoord: ja zeker!

Er melden zich steeds weer nieuwe deelnemers aan in de klimaatdiscussie op DDS. Dat is bijzonder verheugend. Maar het heeft ook zijn schaduwzijden. Want daardoor krijgt die discussie soms het karakter van een processie van Echternach: drie stappen voorwaarts en twee achterwaarts.

Sommigen van hen kunnen niet nalaten – geeuw, geeuw – de grijsgedraaide plaat van het VN-Klimaatpanel (IPCC), dat nagenoeg uitsluitend aandacht schenkt aan de menselijke broeikashypothese (AGW= Anthropogenic Global Warming), weer eens af te draaien. Dat is overigens begrijpelijk. Immers, ze hebben in 20 jaar indoctrinatie niet anders gehoord en zijn misschien niet gewend om voor zichzelf te denken.

Eerder schreef ik reeds dat de aanhangers van de menselijke broeikashypothese de klimaatsceptici vaak verwijten dat ze alleen maar kritiek hebben op AGW, maar dat ze zelf niet met een alternatieve hypothese komen. Allereerst kan hier tegenin worden gebracht dat het weerleggen van bestaande hypothesen op zich reeds een serieuze en nuttige wetenschappelijke bezigheid is. Het is als het zoeken naar de zwarte zwaan, die de bewering dat alle zwanen wit zijn, weerlegt. Het zou natuurlijk mooi zijn als de criticus ook een alternatief zou kunnen bieden, maar noodzakelijk is dat niet.

In ons land hebben Noor van Andel en Arthur Rörsch echter toch belangrijke aanzetten gegeven tot de ontwikkeling van een alternatieve visie. Zij hebben dat ook op DDS gedaan – Arthur Rörsch nog onlangs hier, hier, en hier. Daarnaast hebben zij regelmatig in het tijdschrift 'Spil' geschreven, dat reeds jarenlang het belangrijkste gedrukte platform voor de klimaatsceptici in ons land vormt. Hun laatste bijdragen zijn hier in pdf-vorm te vinden (klik 'Actueel Document' aan).

Andere klimaatsceptici hebben andere routes gevolgd. Dat geldt natuurlijk voor een aantal astrofysici die een koppeling hebben waargenomen tussen zonne-activiteit en het klimaat, zoals 'onze' Kees de Jager. Het geldt ook voor Henrik Svensmark die een wisselwerking heeft aangetoond tussen zonne-activiteit, kosmische straling, wolkenvorming en klimaat.

Maar er zijn ook andere wetenschappers, die verband hebben aangetoond tussen natuurlijke oscillaties, zoals de 'Pacific Decadal Oscillation' (PDO), de 'Atlantic Multidecadal Oscillation' (AMO) en de 'El Niño/La Niña-Southern Oscillation' (ENSO) enerzijds en klimaatfluctuaties anderzijds. Er was echter tot voor kort – voor zover mij bekend – geen hypothese die de zon, natuurlijke oscillaties en het klimaat met elkaar verbond. Malberg en Leistenschneider waren de eersten. Zie hier en hier.

Bij al deze auteurs zijn dus alternatieve verklaringen voor het temperatuurverloop over de laatste tientallen jaren te vinden, die allemaal niets met CO2 (van welke oorsprong dan ook: menselijke of natuurlijke) hebben te maken. Ik beklemtoon dat hun beschouwingen (net als AGW) een hypothetisch karakter hebben. Maar ze komen volgens de auteurs beter overeen met de waarnemingen dan AGW.