Ik begrijp niet waarom bisschop Muskens brood stelen vond kunnen

Heel zelden lees je in de media van Goedvolk een positief verhaal over een katholieke geestelijke. Meestal alleen als de geestelijke in kwestie dood is en zich bij leven tegen Rome keerde. De Volkskrant pakte vandaag goed uit, want niet alleen voldeed de onlangs overleden bisschop aan de eerste twee vereisten, hij sprak ook sociaal genoeg om tot 'rode bisschop' te worden verheven. Laudamus te, monseigneur.

Muskens werd vooral bekend door op te merken 'de katholieke moraal heeft altijd al duidelijk gemaakt dat als je zo arm bent dat je niet meer kunt leven, je een brood mag weghalen uit de winkel'. Natuurlijk heeft hij daar gelijk in. Maar ik heb twee bezwaren: in de eerste plaats zou de arme om een gift kunnen vragen. Niet ordinair bedelen, maar zijn omgeving vragen om hulp.

Muskens zou zo een sociaal-conservatief perspectief hebben kunnen bieden door te wijzen op naastenliefde en de plicht tot zorg voor naasten, ook onbekenden. Zijn eigen kerken zijn voor veel mensen een laatste (financiële) toevlucht. We lezen zowat elke dag over die onvolprezen voedselbanken, maar het zijn de kerken die zich hier al sinds jaar en dag voor inzetten. Daar had Muskens ook op kunnen wijzen: de kerk zal jullie helpen.

In de tweede plaats, en wellicht dat het wat gezocht overkomt, introduceerde Muskens met zijn uitspraken een zekere klassenstrijd. De arme mag nemen van de rijke. Dat is een fout. De rijke zou moeten geven - enigszins uit context: noblesse oblige - aan de arme. Wederom is dit een sociaal-conservatief perspectief op de zaak. Maar goed, no matter, want Muskens kunnen we nu de hemel inprijzen met het predikaat 'laatste progressieve bisschop in Nederland', en dat is natuurlijk meer dan wat nuance waard.