Hypocriete Asscher gaat los op Samsom: 'Met hem als leider is de PvdA geen factor in de campagne!'

Lodewijk Asscher is in het eerste lijsttrekkersdebat met Diederik Samsom behoorlijk losgegaan op zijn rivaal. En dat is goed om eindelijk te zien.

Wat mij betreft is Asscher dé grote favoriet voor het lijsttrekkerschap van de PvdA. De vice-premier is een socialist pur sang, dus we hebben er niets aan, maar de kans dat hij Samsom verslaat is erg groot. De voornaamste reden? De peilingen. Met Samsom aan het roer van de PvdA heeft die partij gewoon geen enkele kans op een goed resultaat.

Asscher weet dat ook, wat dan ook de reden is dat hij gisteren tijdens het eerste debat tussen de kandidaat-lijsttrekkers van de PvdA -- dat zijn er twee, hij en Samsom -- losging. Hij trok van leer tegen zijn rivaal en beschuldigde hem er in zoveel woorden van dat hij de PvdA kapot aan het maken is.

Daarom concludeerde hij dat de PvdA geen factor in de verkiezingen zal zijn als Samsom aan het roer blijft staan van zijn partij. "Dan gaan Wilders en Rutte het uitmaken," aldus de vice-premier.

Dat klopt natuurlijk honderd procent, maar ergens is het ook wel bijzonder hypocriet van Asscher. Het kabinet Rutte II heeft immers een tweede naam: het kabinet Rutte-Asscher. Ja, de PvdA is minder populair dan ooit, maar daar hebben de sociaaldemocraten niet alleen Samsom voor te danken, maar ook Asscher. Die steunde het kabinetsbeleid immers niet alleen bij belangrijke stemmen in de Kamer, hij vormde en vormt er een belangrijk deel van. Hij is het kabinet... en dus ook het kabinetsbeleid.

Het meest aparte aan bovenstaande is dat iedereen met ook maar een beetje gezond verstand dat kan volgen, maar dat de mainstream media geen moment hun best doen om dit uit te leggen aan de nieuwsconsument (die dus ook een kiezer is). Kijk zelfs maar naar De Telegraaf. Daar berichten ze weliswaar over de kritiek van Asscher op Samsom, maar ze leggen niet uit dat Asscher buitengewoon hypocriet bezig is. Is dat luiheid of pure onwil omdat zo'n krant zelf voordeel heeft van de mythe van 'verandering' in de politiek?